Ünlü cerrahlar İstanbul'da buluştu

Kongrede, meme kanserindeki gelişmeler konusunda sunum yapan İstanbul Üniversitesi (İÜ) Tıp Fakültesi Öğretim Üyesi Prof. Dr. Vahit Özmen, Türkiye ve gelişmekte olan ülkelerdeki kadınlarda meme kanseri sıklığı ve alınması gereken önlemler konusunda açıklamalarda bulundu.

Özmen, 1993'te 100 binde 24 bin olan meme kanseri sıklık oranının bugün 100 binde 50 bine çıktığına dikkati çekerek, kanserin son 10 yılda en hızlı artan sağlık sorunu olduğunu vurguladı.

Vahit Özmen, ''Türkiye'de meme kanserinin görülme sıklığı ve ölüm oranı son 20 yılda iki katına çıktı'' dedi.

İstanbul Bahçeşehir'de 6 bin 500 kadın üzerinde 4 yıl süren bir araştırma yapıldığını anlatan Özmen, araştırmaya katılan kadınların yüzde 60'ını oluşturan 40-49 yaş grubunun yarısında meme kanseri tespit edildiğini anlattı.

Meme kanserindeki artışı yaşam tarzının değişmesine, obezite, geç evlilik ve geç doğum yapma, emzirme süresinin azalması gibi nedenlere bağlayan Özmen, 30 yaşından sonra doğum yapan kadınların 20 yaşında doğum yapanlara göre 3 kat daha fazla meme kanseri riski taşıdığını aktardı.

Özmen, erken adet görme ve geç menopozun ve kürtajın kanser riskini artırdığını kaydetti.
Türkiye'de halen 50-69 yaş olan meme kanseri tarama yaşının 40-69 yaşına çekilmesi için Bakanlığın çalışma başlatmasının önemine değinen Özmen, ''Meme kanseri için tarama yaşının 40'a inmesi tedavide başarı şansını artıracak'' dedi.

Özmen, ev hanımlarında çalışan kadınlara oranla meme kanserinin daha geç teşhis edildiğini belirterek, memenin alınması korkusunun da kadınlarda erken teşhisi engellediğini kaydetti.

Meme kanserinin fark edilmesiyle tedaviye başlama arasında geçen süreye dikkati çeken Özmen, şu bilgileri verdi:

''Doğu ve Orta Avrupa'dan 11 ülke ile birlikte yaptığımız bir uluslararası çalışmada, ülkemizde meme kanseri belirtisini fark eden bir kadının tedaviye başlaması için geçen ortalama sürenin 13.8 hafta (3 ay) olduğu saptanmıştır. Bu süre, Polonya'da 11 hafta, İngiltere'de 8, Danimarka'da 9 hafta olup, Meksika ve Hindistan'da daha uzundur. Bu sürenin uzamasında etkili olan sisteme ve tedaviye güvensizlik, eğitimsizlik, organ kaybı korkusu gibi faktörler ortadan kaldırılmalıdır.''