Değil çünkü her ülke kendi futbolunu temsil için FIFA ve UEFA’da çağdaş çalışma peşinde. Biz son 2 haftaya girerken saha dışı inceliklerin açık açık sahaya yansıdığı ortamda hakemlerin kötü yönetim adına çaldıkları düdüklere kenetlenirken, taraftarların kötü tepkileri ve neredeyse teknik adam seçimine uzanan propaganda ile kullanıldıklarına rağbet edildiği sürece girdik. Kulüplerimiz maalesef iyi yönetilmiyor! Teknik adamlar kariyerlerine göre değerlendirilmiyor ve daha çok pazarlama kurnazlıkları içinde olmayı tercih ediyor. Son iki haftada düşecek takımlardan en az ikisinin durumu belli değil. O sürecin heyecanı beni daha çok ilgilendirse de lige heyecan gelsin diye puan kaybedenlerin veya çalan düdüklerin hesabını vicdanlara bırakıyorum!
Futbolun beşiği İngiltere derler daima! Gerçekten de bu ülke futbolu 1966’dan bu yana ulusal anlamda kötü gitti. Kulüp bazında bazen kendini hatırlattı ama yetersiz kaldı. Bu kez çok farklı bir durum var. Yıllar önce Bobby Robson patentli eğitim ve planlama sabırlı bir süre sonra sesini duyurmaya başladı. Sömürge bazında baktıkları ülkelerin dışında dahi kendi eğiticilerini o ülke çapında futbol eğitimine gönderen birkaç ülkeden olan İngiltere, bu yıl farklı taramalarla oluşturulan doğru transfer yöntemleriyle endüstriyel futbolun nasıl kullanılacağının örneğini verdi. Mucize galibiyetlerle rakiplerini saf dışı bırakan 4 İngiliz takımı, Liverpool, Arsenal, Chelsea ve Tottenham ile kendi aralarında oynayarak Şampiyonlar Ligi ile UEFA Avrupa Ligi’nde dünyanın en büyük şampiyonuna ulaşacaklar! Futbol adına yine geleceğin beşiği olma patentini alacaklar. İzlenilen karşılaşmalardan, buraya gelişlerinin tesadüf olmadığını ve hatta ünlü rakiplerini mucizevi sonlarla saf dışı bıraktıklarını dünya konuşacak!
Margaret Thatcher döneminde 5 yıl yurtdışı yasağı olan İngiliz futbolu gereken dersi iyi çalışmış! Ayrıca fiyat yükselten endüstriyel futbol kârlısı bir ortam yaratmışlardır. Bizlere sadece izlemek ve tebrik kalıyor. En kötü zamanlarda dahi yanına yaklaşamadığımız bu futbol ülkesinin gösterdiği başarıyı, Ajax takımının oluşumunu iyi incelemek gerekirken bizler hakem düdükleriyle sadece sözde şampiyonluk çekişmesi heyecanı içinde oyalanıyoruz.
Bu şartlarda son iki hafta ve şampiyonluk bizim futbol sorunumuz olmamalıdır. Saha orada, 180 dakikayı kendilerine yakışacak ve bizlere unutulmaz bir anı olarak bırakacak ciddiyetle samimi kullanmalıdırlar. Yıllardır masa başı ile mücadele eden, zihniyet yanlışı kişilere teslim olmayan, doğrulukta kurallarını savunduğum futbol, iki maçlığına bize sadece “futbol” olsun derim. Biz bu oyunu seven toplum olarak aynı sürecin devamını değil; yeniliklerle çağdaş dünya futbolu ile boy ölçüşmeyi istiyoruz. Kritik son iki haftada karşılaşmalara emekli olacak hakemler değil UEFA listesindeki görevlilerin düdük çalmasına önem verilmeli. Futbol sahadan yönetilirken bizlerin verilen hatalı kararlarla aklımızla oynamalarına izin verilmemelidir! Bu arada Emre Akbaba kardeşime geçmiş olsun diyorum.