Bir klasik alışkanlığı gerçekleştiren Y.Denizlispor, kendisine Süper Lig’e taşıyan hocasını değiştirip Mehmet Özdilek’in kadrosuyla F.Bahçe karşısına çıktı. F.Bahçe ise Antalyaspor yenilgisi sonrası ilk 11’de Serdar, Rodrigues, Hasan Ali ve sakat Emre’yle sahada yer aldı. Gol pozisyonunun az olduğu bir maç izledik. Ancak Sarı-Lacivertliler, dik pas ve çabuk oyunla karşı kaleye gitmek isterken doğruları yapmaya çalıştı. Yine de pozisyon zenginliği olmadığı için Emre’nin gayretiyle Tolga’nın net vuruşuyla 1-0 öne geçtiler. Daha sonra gelen 2. gol; F.Bahçe’ye rahatlık getireceğine tam tersi oldu ve Denizlispor, puan almak için son yarım saatte etkili şekilde asıldı.
F.Bahçe, oynamak istediği futbolu gerçekleştirmeye çalışırken aşırı yoruluyor. Çünkü hem atak hem de savunmada istenilen sayıda olma mecburiyeti futbolcuları zorluyor. Ersun Yanal’ın yan ve geri pası adeta yasakladığı futbol ne kadar doğruysa, F.Bahçe’nin özellikle yediği golden sonraki telaşı anlamsızdı. Bu durum, Sarı-Lacivertlilerin henüz 90 dakikayı beklenen tempoda oynamasına engel oluyor. Kişisel beceriyi basit ve çabuk paslarla kısıtlayan düşünce, zaman zaman futbolcuları strese sokuyor. Nitekim Denizlispor’un golünden sonraki görüntü, bizim bu düşüncemizi teyit ediyor.
F.Bahçe’de çabuk ve doğru oynama isteği ön planda olsa da yorgunluktan sonraki hatalar, son 20 dakikada ortaya çıkınca skora ve oyun anlayışına etki yapıyor. Sonuçta kazanmasını bilen F.Bahçe, deplasman galibiyetiyle ligde şampiyonluğa oynayabileceğini hatırlatarak dikkat çekti.