1970-80’ler çok zor günlerimdi. Lisede beden eğitimi öğretmenliği, futbolculuk ve Beşiktaş altyapısında teknik direktörlük üçgeninde zamanla yarışarak çalıştığım günlerdi. Ayrıca Hür Dağıtım’da da gece müfettişiydim. Bir günde üç iş! Sadece 4-5 saat uyku! Küçük paraları biriktirip evimi geçindirmeye çalışıyor ve geçirdiğim büyük yaşam tehlikesini kendimi işime vererek atlatıyordum.

Doğan Andaç (rahmetli) bir gün bana bir ricada bulundu. Andaç’ın arkadaşı, Yarbay Yılmaz Tuncel’e, Harbiye Merkez Komutanlığı’nın önünde, tanınmış bir sanatçı aracıyla çarpıp ölümüne neden olmuştu. Küçük oğlu futbol meraklısıydı ve bana geleceğini söyleyip ilgimi rica etti. Ve bir gün bir hanım stada bana 13-14 yaşında oğluyla geldi. Durumu bilmiyormuş gibi davrandım. Yaşadıklarını anlatıp küçük Talat’a futbol eğitimi vermemi rica etti. Sol ayaklı, içine kapanık ama süratli, çabuk, terbiyeli ve futbolu oynamaya yeterli meziyeti olan bu çocuğu kadroma aldım. G-3 takımım vardı. Sinan Engin başta olmak üzere Mercan, Taylan, Faruk, Nihat, Türker, Coşkun gibi çok yetenekli çocuklara olabildiğince ciddi futbol eğitimi veriyordum. O dönemlerde aynı yaş grubundan takımlar bulmak zor olsa da sabahın çok erken saatlerinde neredeyse güneş doğarken, saha boşken maçlar yapıyorduk. Hiç unutmam, aynı mevkide sol kanatta Coşkun diye başarılı bir genç ile Talat formayı paylaşıyordu. Zaman içinde Talat, Beykoz ikinci lig profesyonel kadrosunun futbolcusu oldu. Şimdi ise TFF Kadın Milli Takımı’nın teknik direktörü. Kadrosunda çok önemli bir kızımız var. Fransa’da Metz takımının formasını giyen Melike Pekel.

Melike futbolu küçük yaşta çok seviyor ve Bayern Münih’te erkeklerle eğitime başlıyor. Bir ara PSG’de de oynadı ve şimdilerde A Milli Kadın Futbol Takımımızın 10 numaralı formasının sahibi. Son Blankuefort maçında ağır bir sakatlık geçirdi. 24 yaşındaki bu değerimizin çapraz bağları koptuğu için bir süre sahalardan uzak kalacak. Altı aylık tedavi sürecinde güçlü olarak sahalara ve Ay-Yıldızlı formaya döneceğine inandığım Melike’ye geçmiş olsun diyorum.

Bana gelince; uzun yıllar futbolu, kadınlara da eğitim vererek aşıladığım ve onlara el uzattığım, hatta birkaç kadını spor akademisi ve TFF kurslarına yönlendirme ötesinde yardımcılığıma da aldığımı bilenler vardır. Ama nedense bahsetmezler! Olsun, önemli olan bizim kadınlarımızın da futbol oynayabileceğini kanıtlamak ve takdir etmek çok güzel bir gerçek. Hâlâ böyle bir takıma fahri görevim de var ve devam ediyorum. Kendimi anons etmek gibi bir sıkıntım var! Zira fahri ve ülkemize verilecek her türlü çıkarsız eğitimin para etmediği kötü bir geçiş süreci yaşayıp aşacağız diye umudum var. Gelecek nesillere yatırım bana yeter! O küçük Talat büyüdü, profesyonel futbolcu oldu, şimdi de kadın takımı ve Melike’nin milli takımda antrenörü. Bu, bizler için gururdur ve adına da ne nedir siz söyleyin.