Sürekli, yıllardır haykırdım! Hatta bu konuda yalnız kaldığım için dışlandım. Kulüplerimiz batacak! "Endüstriyel futbol kopyacılığı" yapmayın! Hep alan değil satan olalım dedim kulüplere. Önemsenmedi. Genç adaylar görmezlikten gelinirken, Futbol Kulüpler Yasası'nı çıkartmadan, "amatör dernekçilik kolaylığı" içinde gelen yönetimlere teslim edildi. Milyon Avroluk imzaların ödemeleri hovarda kulüplere miras kaldı. Kimse bir felâket beklemiyordu. Birkaç kez UEFA ve CAS kapısından dönen futbolumuz hukuku hiçe sayarken ortağı mali vecibeleri unuttu. Adı endüstriyel olan "futbol sömürüsüne" takıldık. Tüm dünyada en büyük paralar bu sektöre kaydırıldı. Müşteri kabul edilen taraftarlık ötesi bir çoğunluk yaratıldı. Gençleri 6 yaşından itibaren yetiştirecek uzman teknik adamlar işsiz bırakıldı. Kapılar ezeli rekabeti dahi zedeleyecek mesafede alakasız yabancılara verilen formalarla dejenere edilenlere açıldı. Bu sömürü ve yanlışın milyonerleri spor gündemini ve sayfalarını tüm dünyada işgal ederken biz birkaç yaşlı yıldız dışında değişmeyen futbol fanatizmine takıldık.

Enkaz altında

Önceki süreçlerde bizim çocukların eğitimi, başarıları, neredeyse yabancı teknik adamlara mal edildi. Oysa Didi, Del Bosque, Rijkaard, Tigana, Toshack ve benzeri teknik adamlarının içinde sadece Derwall aklımızda kaldı. Stankoviç, Kaleperoviç unutuldu dahi. Hatta Daum ve Brian Birch çoktan yokların listesinde yer arıyorlar. Bugünkü gençler sadece bir iki ismin arkasına takıldılar. Zahmet edip Sabri Kiraz, Cihat Arman, Szekely, Kutik, Molnar, Adnan Süvari, Gündüz Kılıç, Serpil Hamdi Tüzün, Metin Türel, Tamer Güney, Gündüz Tekin Onay ve bizleri unuttular! Neden? Çünkü Titanik dünyanın ilk batmayacak gemisi olarak yola çıkarken birinci seferinde buz dağına çarpıp nasıl battıysa ve hâlâ deniz dibinde duruyorsa, futbolumuz da bu şekilde batırıldı! Kalitesiz yabancılarla, ayakçılara teslim edilen bir piyasa hortladı! Endüstriyel sektör adına, büyük borçlar nedeniyle kulüplerimiz zorda ve enkaz halindeyiz!

Bu felaket şans olabilir

Şimdi önce koronadan kurtulmamız şart. Nasıl? Aşı, tedbir ve ilaçla mı? Bunu bilim adamlarının çalışmalarından bekliyoruz. Sonra futbola dönecek sosyal ve psikolojik günlük yaşama ulaşacağız. Ama bir gerçek var bu arada. Kendi gençlerimiz ve onların adı geçen sürece eğitimle hazırlanmaları. Bu felaket bir şans olabilir futbola. Hatta çare de olur. Kendi çocuklarımıza verilecek aslında çağdaş ama ideal eğitim "batık futbolumuzun" geleceğini kurtaracak tek ilaçtır. Yeni anlaşmalara ve ödemelere gerek yok. Küme düşmeden uygulanması nedeniyle, ligimizin alacaklarını ödememe adına hukuki sıkıntıları varken, geçerliliği de yoktur. Her şey sil baştan olur. Yayıncı kuruluşun ödemeleri ve anlaşmaya uymayan maddeleri olağanüstü durum nedeniyle yeniden hukuka muhtaçtır. İleri ülkeler futbola dönerken iki futbolcunun bire bir mücadelesinde, önce virüs kapmamak için koyduğu sosyal mesafeye nasıl çare bulacaklar? "Maske ile futbol oynanmaz." Oksijen borçlanması kalp için yaşamsal önem taşır. Derbilerin özelliği bitmiştir. Gelir ve ödemeler dengesi yeni anlaşmalara mani olan bir ortam yaratmıştır. Ve en önemlisi insan hayatı adına daha neler olacak bilemeyiz.

Bu kadar teknoloji ve sanal ortamda ekonomistler birlikte yeni çareler üretip kulüplere yansıtacak arayışlar içinde olurken, saha ile tribün iletişiminin "aşk olmuş" birlikteliğini kolay sağlayamazlar. Uzun ve çok derin bir iz bırakacak "yeni futbol dünyasında" yer almak istiyorsak, kendimiz olup eğiteceğimiz gençlere dönmeliyiz! Bazen bir musibet bin nasihatten iyidir bilesiniz!