U20 takımımız aldığı yenilgiler ve oynadığı kötü futbolla geleceğimizin karanlık tüneline soktu bizi. İşin içindeki gözlemci olarak alınan sonuçlar ve çeyrek finale kalan Özbekistan’ı dahi aratan, kendi saha ve seyircimizin önünde belki de yepyeni bir jenerasyon beklentilerimiz şu anda büyük bir hayal kırıklığıyla matemdedir. Futbol dünyamızın şu sıkıntılı günlerinde yüz akımız belki de bu kadro olacaktı. Sevgili öğrencim, akademisyen ve büyük golcümüz Feyyaz Uçar aynı zamanda bu çıkış ile uzun vade umudumuz olacaktı takımıyla.
İnanılmaz savunma ve kademe hataları, gole gidecek atak organizasyonlarımız ve hepimizin umudu Salih çok etkisizdi. Ulusal heyecan ve beklentimizin ateşlenmesi adına daha da yıkım içine girildi. Yurtdışından gelen gençlerimiz adaptasyon ve iletişimde yetersiz kaldı. Defans prensipleri ile orta alan ve ataktaki geniş alan kullanımı, boş alan yaratma, kanat kombinasyonları çok yetersiz kaldı. Topsuz koşu yerine, temposu düşük ayağa paslarda kalite yoktu. Özetlersek çok eleştirilecek bir takımdık. Sadece oyuna başlarken kısa süren baskımız dikkat çekti.
Ama bu sonuç, sadece Feyyaz Uçar’ın değil, bölge antrenörleri ve kadro tarama görevlilerimizin de yetersizliği olarak düşünülmelidir. Kendi ekol ve sistemimize bağlı futbolcular ile teknik adamları görevlendiremediğimiz sürece sürekli ertelenen sil baştan boş umutlara yelken açarız. Bu iş genç-yaşlı veya hatır gönül beklentisiyle değil, doğru planlama, bölge eğitimleri ve seçicileriyle doğru futboldan taviz vermeyen teknik adamlarla çalışılması ve seçim yapılarak kısa sürede sık aralıklarla doğru futbol eğitimi tek çıkış yolumuzdur. Tabii doğru seçilecek ulusal formanın anlamını yüksek motivasyonla taşıyan futbolcularla şimdilik sınıfta kaldık. Bu Türk futbolunun geleceği açısından çok sarsıcı bir durumdur. Aslında şu ana kadar ilk umutlarla sahiplendiğimiz U20 takımımızın bize sunduğu “havanda su dövmek” oldu.