Beşiktaş, ilkyarıda Antalya’nın sezonun en kötü oyunlarından birini sergilediği maçta, 11 dakikada 2-0 öne geçti. İzleyenlerin heyecan duymadığı bir teslimiyetçilik vardı Antalyaspor’da. Bunu fırsat bilen Siyah-Beyazlılar, kötü zeminde erken gollere ulaşmanın verdiği rahatlıkla 90 dakikanın kolay geçeceğini umdu. Vida ve Diaby’nin golleri, Beşiktaş için bir şanstı. İkinci yarıda farklı bir Antalya izledik. Attıkları gol, kendilerine oyunu kurtarma umudu verdi. Çünkü Beşiktaş’ta geniş alanda oynama rahatsızlığı devam ediyordu. Ayrıca Lens, Elneny ve Umut, sahada “emanetçi” gibi oynadı. Jübile mantığıyla karıştırdıkları lig maçı, izleyenleri şaşırttı. Antalyaspor’un golü, hatalar zinciri sonucu geldi. Kısaca Beşiktaş açısından kolay sanılan bir 45 dakika sonunda ikinci yarı, bir anda oyun olarak tersine döndü. Bizim takımlarımızın önemli özelliklerinden biri, skora göre kafalarında canlandırdıkları oyun anlayışıdır. Attıkları golün kazanmayı garanti ettiğini veya gol yediklerinde de kaybettiklerini oyuna yansıtarak oynarlar. Bunu dün gece Antalyaspor-Beşiktaş maçında bir kez daha gördük. Oysa futbol, bir hafta önce İngiltere’deki 9-0’lık skorda iki takımın her şeye karşın ortaya koydukları gerçekte vardı. Bu çağdaş futbolun örneği olmalıydı. Hiçbir şekilde takımlarımızda bunun izlerini göremiyor ve futbol bekleyerek kendimizi avutuyoruz. Belirgin özelliğini G.Saray’ı yenen Beşiktaş’la, F.Bahçe’yi geçen Antalyaspor’da göremedik.