Şükrü Saracoğlu Stadı’nda ciddi bir puan mücadelesi izledik. Bu özelliğin dışında tribünlerde kulakları delercesine takımlarını destekleyen kadın ve çocukların seslerinin oyuna katkısının olmadığını görsek de sempati duyduk. Emre’nin kulübede oturduğu maçta kazanmak isteyen F.Bahçe ve Bursaspor tüm mücadelelerine karşın hakemi zor durumda bırakan bir sertlikten uzaktı. İki takım da çok gol pozisyonuna girdi diyebiliriz ama Bursaspor’un 2 şutu direkten dönerken Alex’in G.Saray karşılaşmasında kaydettiği golün ikizini atacağını kimse tahmin edemezdi. F.Bahçe’de 2. yarının ortalarında dikkat çeken önemli görüntü orta alanın yorgunluğu ve fizik olarak rakibinden geri kalmasıydı. Bursaspor geçen haftalara göre gerçekten her geçen gün eski günlerine dönen başarılı futbolunu yinelemeye başladı. Ne var ki oyun şansı Yeşil-Beyazlılardan yana olmadı. Batalla’nın yönettiği orta alan özellikle F.Bahçe’nin sol kanadını daha çok kullanmayı tercih etti. Son 30 dakikada F.Bahçe Teknik Direktörü Aykut Kocaman, Ziegler’in önünde savunmayı iyi yapmayan Stoch’u çıkararak Caner’le bu bölgeyi kontrol altına almak istedi. Sarı-Lacivertliler kendileri için önemli olan 3 puanı 2. yarıda hiç pozisyon üretememesine karşın sonucu korumak istercesine oynayarak aldı.

Aykut Kocaman’ın taktik olarak sonucu koruma isteğini yanlış bulanlar bir kez daha düşünmelidir. Çünkü play-off’a giden yolda daha farklı bir sonuç alma şansı olmayan F.Bahçe’nin sadece skora dayalı mücadele vermek ve istediğini elde etme mecburiyeti zorunlu görülüyor.

Sonuçta kazanan haklıdır felsefesinin 90 dakika sonunda netleştiğini önemsersek Bursaspor’un daha iyi oynadığı, direklerden dönen şutlarına karşın kazanamadığı gerçeğini unuturuz.