Coşkun Özarı’yı önceki gün toprağa verdik. Türk futbolunda bana göre bir devrin adamı olarak anılacak kişidir. Galatasaray formasını giymiş ve bir döneme futbolumuz adına imzasını atmış teknik adamdır. Döneminde ‘WM’ sistemi içinde taktiksel düşünceyi sahaya yansıtabilen ince ve teknik pasları ile oyunu okuyan futbolculuk örneğini görenlerden olarak hatırlamamak olası değil. Turgay Şeren, Metin Oktay, İsfendiyar Açıksöz, Suat Mamat ve Kadri Aytaçlı efsane Galatasaray ve ulusal takımın önemli beyniydi. Onu hatırlarken sert çizgilerle benim için aklımda kalan en önemli anılar şimdi karşımda duruyor. Ancak en can alıcısı Ankara’da Vasco de Gama ile oynanan özel karşılaşmada Brezilya’nın ünlü futbolcusu Pinga’yı bir yumrukta yere sermesidir!

Bu uysal ve babacan kişiden çıkan yumruk, onu bir yıl sahalardan uzak tuttu. Daha sonra 1956’da, tarihi Macaristan’a karşı İnönü Stadı’nda kazanılan 3-1’lik galibiyette, Puşkaş’ı taktik olarak adeta hareket ettirmeyen ve sahanın en başarılı futbolcularından olan başarısı hâlâ gözlerimin önünde... En önemlisi George Dick’ten sonra Baba Gündüz ile oluşturduğu başarılı ikili için İngiltere’ye kursa giden ilk teknik adam olması.

Özarı, Galatasaray ve ulusal takımda çok etkili görevler aldı. Sevinç ve hüzünlerin adamı olarak alkışlandı ve eleştirildi. Bazen gitti, bazen yeniden geldi. Hep aranılan ve anılan kişi oldu. İki anım beni çok etkiliyor şu anda... Birincisi 1960’lı yıllarda Ali Sami Yen’in toprak zemininde ilk kez yapılan genç futbolcu seçmelerine Samim ile katıldığımız gün hocamız olması. Yıllar sonra ben Samsunspor’da teknik direktörken İrlanda karşılaşması öncesi ‘Dobi Hasan’ tavsiyemi gerçekleştirip bu oyuncuyu ulusal takıma kazandırması. Bir de Beşiktaş’tan ayrıldıktan sonra kendisi ile görüşmeye gittiğimde beni futbolcu sanarak transfer etme esprisi benim için unutulmaz.

Yıllarca tüm seminerlerde yan yana olduğumuz ve bu yıl Antalya’da zor şartlarda kendisine verilecek ödül için aramızda olup, adeta futbolumuza, bizlere veda eden konuşması hep hatırlanacaktır. Kültürlü, olgun ve demokrat yapısı ile bizlere çok önemli anılar bırakan ‘Son Liseli’ artık aramızda değil. Ama yaptıkları ve anlatmak istediklerini sağduyu sahibi olan herkes gibi ben de daima sahiplendim ve bir sonraki nesle taşmaya devam edeceğim. Güle güle Coşkun Ağabey! Baba Gündüz, Adnan Suvari’den sonra en çok anılacak kişisin. Dilerim futbolseverler ve Galatasaraylılar da seni unutmaz! Rahat uyu büyük futbol adamı!