Trabzonlu genç neslin babalarından dinledikleri şampiyonluk efsanesini yaşamak istediği, tribünlerdeki coşkudan belli oluyordu. Güneyin zor ekibi karşısında Şenol Güneş’in kadro değişimi, oyuna damgasını vurdu. Egemen’i solbeke Pawel Brozek’in Umut’un yanına forvete alınması ve Burak’ın iki kanatta serbest oynamasının etkisi çok olumluydu. Orta alan Selçuk ve Colman’ın dinamizmi ile Jaja’nın özellikle ilk yarıdaki kaliteli paslarına kurgulanmıştı. F.Bahçe’nin ilk dakika öne geçmesi Trabzonspor’un oyununu etkilemedi. Onlar da kazanma arzularını, baskılı oyunlarıyla sürdürürken Karadeniz temsilcisinin tehlikeli ilk atağında Dany’nin Burak’ı düşürmesiyle gelen penaltı ve kırmızı kart düğümü çözdü diyebiliriz. Daha sonra Pawel Brozek ve Burak’ın golleri Trabzonspor’u rahatlatırken 90 dakika sonunda şampiyonluk yarışının son maça kadar süreceği netleşti.

Kalede Tolga’nın gerçekten büyük fedakârlıkla görev alması örnek bir motivasyon. Bu, Trabzon’un mayasına daha önce Burak’ın da büyük sakatlık geçirdiği halde oynaması ile Şenol Güneş tarafından başarıyla aşılanmış bir gerçektir. G.Antepspor şahsi görüşümce 11 kişi de oynasa, dünkü Trabzonspor karşısında kazanamazdı. Burak, Umut ve Pawel Brozek’in üçlü forvet olma ötesinde rakip savunmaya karşı yaptıkları müthiş baskı farkı getirdi. Egemen’in ortası ve Pawel Brozek’in kafası gerçekten güzeldi. G.Antep’in defansının göbeğindeki boşluğu değerlendiren Selçuk ve Jaja’nın dik paslarına önlem alamaması da farkı getiren önemli etkenlerdendi.

Sonuç olarak bu yıl F.Bahçe ve Trabzonspor başarılı bir şampiyonluk mücadelesi verirken ister istemez gelecek sezon bu kadrolarla Avrupa’da neler yapabilirizi de düşünmek gerekiyor. Bu heyecanın bize getirdiği zevki sadece sınırlarımız içerisinde yaşamaktan yorulduk. Özellikle G.Saray’ın çok kötü geçirdiği bir sezon sonunda Trabzonspor’un kendi evlatlarıyla bilinçli biçimde toparlanması da bizim için iyi bir örnek. O nedenle bundan sonraki maçlar nasıl biterse bitsin Trabzon’u kutluyoruz.