Bu dünyada tanıdığım en medeni insanlardan biri öldürüldü Diyarbakır’da. Gerçek bir hukuk insanı, demokrasiyi, insan haklarını, temel hak ve özgürlükleri hiçbir kesime karşı taviz vermeden savunan, hem yürekli hem mütevazı, insan gibi bir insan öldürüldü. Bu ülkede demokrasi, barış, özgürlük ve eşitlik mücadelesinde bir yoldaştı Tahir. Samimi, sıcak, diğerkâm bir dosttu.
Tahir Elçi’yi öldüren silahı hangi el tutuyordu, daha bilmiyoruz. Belki yüzlercesine tanık olduğumuz cinayetler gibi, hiçbir zaman gerçeği öğrenemeyeceğiz. Öldürülmesi bu ülkenin karanlık tarihinde unutulmayacak yeni bir sayfadır.
Tahir, onun düşüncesini, eylemlerini, yaşamını eksiksiz özetleyen, “Savaşlar, silahlar, operasyonlar bu alandan uzak olsun” dedikten birkaç dakika sonra, bunu dediği yerde vuruldu. Bu yeri birçok medeniyete beşiklik etmiş olmakla tanımlamıştı. Hızla kaybolan insanlığımıza, medeniliğimize sesleniyordu. Bir insanlık ve medenilik çağrısıydı yaptığı. Bir insanlık çığlığıydı hançeresinden son çıkan ses. Ve bu çığlığın yankısı daha durmamışken kafasından vuruldu. Şimdi yerde yatıyor.