\n

Fenerbahçe Ülker’in en büyük baş belası bence, Emir Preldzic’tir! Hop... Buyrun işte! Emir hayranları ve Fenerbahçe fanatikleri isyanlara başlamışlardır bile. Nasıl olur da takımın gözbebeğine “Baş belası” dermişiz biz? Pianigiani, Sato, Andersen, McCalebb gibi milyon dolarlık hayal kırıklıkları varken, bula bula Emir’i mi bulmuşuz biz, ‘günah keçisi’ ilan etmek için? Yorumculara bakılırsa ‘arslan gibi oynuyormuş bizim devşirme; asist kralıymış, şuymuş buymuş.’ \n

İyi tamam da... \n

Bir onun oyunda olduğu sürelere bakın, bir de dışarıda olduğu zaman dilimlerine. İyi oynayıp da kaybedilen maçların sayısıyla, hiç oynamayıp kazanılan maçların adedine bir bakın... İki iyi asistin ardından üç, beş top kaybı üst üste yaptığı maçları gözünüzün önüne getirin. Attığı sayılarla, tuttuğu adama attırdığı sayıları karşılaştırın. Savunmayı kaytararak Fenerbahçe’nin savunma sertliğine vurduğu darbeyi hesaba katın, sonra oturup konuşalım Emir’in yararlarını(!). Şimdi diyeceksiniz ki, “Koç Pianigiani görmüyor, anlı şanlı yorumcularımız görmüyorlar da son zamanlarda maçlara bile gelmeyen sen mi görüyorsun Emir’in bu takıma zarar verdiğini?” Hımm! Haklı olabilirsiniz ama bazı şeylerin uzaktan bakılınca daha iyi algılanabildiğini de unutmayın. Emir’in ışıltısı birçoğunuzun gözünü kamaştırmış olabilir ama benim oturduğum televizyonun başından Emir ‘baş belası’ olarak gözüküyor. ‘Sahibinin sesi’ni biraz kısıp, maçları önyargısız izlerseniz, belki siz de benim gördüklerimi görebilirsiniz: Emir ‘almış’ herkesi beyler! O bir yıldız. O müthiş bir basketbolcu ama aynı zamanda, bence o Fenerbahçe’nin en zayıf halkası... Böyledir Emirgiller. Böyledir bu büyük oyuncular. Bileklerinin hakkıyla ‘alırlar’ koçları, taraftarları, medyayı, takım arkadaşlarını. Maçların bir bölümünde öyle bir oynarlar ki, ‘dibi düşer’ izleyenlerin. Televizyon yorumcuları ballandıra ballandıra anlatırlar yıldız oyuncunun yararlarını, tekrar tekrar gösterilir o birkaç ‘büyük’ hareket. O arada sizinki adamını kaçırmış, rakip üst üste basketler bulmuş olabilir ama ne gam! Şişir ki satasın! Sonra... Ah pardon! Yine yitirdik maçları.\n

Ulusal takımımız da yaşıyor Emir sendromunu. Turgay - Tanjevic ikilisinin gazıyla olduğundan daha büyük havalarla takıma monte edilen Emir’den sonraki tabloya bir bakın, ne demek istediğimizi anlayacaksınız. Bu arada... “Beyaz devşirmeye evet, siyah devşirmeye hayır” diyen Yalçın Abi’ye sormak istiyorum: Siyah McCalebb Mekedonya’yı sırtlayıp yukarılara taşırken, bizim Emir dünya ikincisi ulusal takımımızı nerelere taşıdı? (Sevgili Yalçın Granit. Yazındaki siyah - beyaz ayrım talihsiz bir zamanda, talihsiz bir yorum olmuş. Kısa uzun, siyah beyaz fark etmez. Eğer devşireceksek, işlevine bakalım!) Emir büyük oyuncu ama ben oyuncuların bireysel değil kolektif istatistiklerine bakarım. Takımı kazanamıyorsa o elli atsa ne yazar?\n

Elli sayı atabilecek yetenek ve yüreğe sahip bir oyuncuyu her koç kadrosunda bulundurmak ister ama (hemen hemen hepsinde küçük arızalar olan) bu yıldızlardan yararlanmak ayrı bir uzmanlık alanıdır. Tanjevic bu işi beceremedi. Pianigiani de fısladı. Bakalım kim yararlanabilecek şu Emir’den? \n

Benim (naçizane) hem Fenerbahçe’nin hem de ulusal takımın (olmayan) koçuna tavsiyem şu: Yerli yerine oturtun elinizdeki Emirgilleri! Bunlar dizginlenirse takımlarına yarar sağlarlar yoksa... Yakarlar Roma’yı!