\n\n\n

Tutanaklar, manşetler kadar çarpıcı değil elbette.

Ama sonuç değişmiyor.

Taşeron vahameti, cinayeti devam edip gidiyor.

*

“TBMM’de makyaj - Bahçesinde cinayet!”

İş sağlığı ve Güvenliği Yasası görüşülürken Meclis’e hizmet veren bir taşeron firmanın işçisi de göçük altında kalarak öldü.

CHP’li Süleyman Çelebi’nin, Bağımsız Levent Tüzel’in isyanları fayda etmedi. (Birgün 17 Haziran 2012)

*

1997 yılında, TBMM Genel Kurul Salonu koltukları ceylan derileriyle kaplanırken...

Tavandan sarkan avizelerin temizliğini yapan işçilerden biri de yere çakıldı.

Ve öldü. Taşeron firmanın işçisiydi.

Meclis’in orta yerine taşeron işçi kanı bulaştı.

O kanı gizlemek için mi nedir, üstüne bir çiçek havuzu yapıldı.

Bu belki de...

Her taşeron işçiye nasip olmayan çok ayrıcalıklı bir ölümdü. Üstüne kırmızı plastik çiçekler ekildi!..

Çiçekler de işçiyi korumak için çıkarılan yasalar kadar sahteydi.

*

Geçen yıl, yine bir gece yarısı işçiler için torba çıkartılıyordu.

Bu satırların yazarı naçizane söz aldı.

Ve o acı olayı hatırlattı.

“Bu kırmızı plastik çiçeklere baka baka, yine işçi hakkını çiğneyen bir yasa çıkartıyorsunuz! Biraz ayıp ve günah olmuyor mu?”

Yere çakılıp ölen taşeron işçi olayından genel kuruldakilerden hiçbirinin haberi yoktu.

Ama öğrenmiş olmaktan rahatsız olan da yoktu.

Bakan ise sadece bakıyordu.

Yasa oylandı kabul edildi.

Aradan bir yıl geçti.

Bu kez Meclis’te bir başka taşeron işçi ölüyordu.

Hem de yine bir işçi yasası görüşülürken.

*

TBMM yeni açılan bahçe lokantası için 80 personel alıyor.

80’i birden taşeron!

Ama ağaca falan çıkmazlarsa risk altında değiller.

Ayrıca ölen falan olursa öldükleri yere hakiki çiçek garantisi de var!

*

Tutanaklar, manşetler gibi çarpıcı değil elbette.

Ama sonuç değişmiyor.

Taşeron vahameti, cinayeti devam edip gidiyor.

Vatan sathında ve TBMM düzeyinde...

\n\n\n

Esed, Esad,

Kolaysa Kes At!

Başbakan’ın zahmetlerine... Kürtaja ve Kürşat’a (Tüzmen) gerek kalmadı.

Gündem artık otomatikte!

Kendi kendisini değiştiriyor.

Dış politikayı, iç politika için yapınca...

Gündem kendi kendisini üretiyor.

Bir gün denizden çıkan postal, öteki gün kıyıya vuran kask...

Haberler böylesine doğurgan oluyor.

Bedelini ise şehitler ödüyor!

İktidar sonunda herkesi yanına çekmeyi başarıyor.

Sağladığı “alçakça desteği” için Başbakan Erdoğan, Beşşar Esad’a ne kadar teşekkür etse az.

Eğer uçağımızı vurmasaydı...

Erdoğan, kendi başına Suriye ile didişip duracaktı.

Şimdi onunla birlikte herkes, Esad’ı bir kaşık suda boğmak için can atıyor.

BOP As Eşbaşkanı Obama’yı...

Ve kurulduğundan beri Suriye’nin can düşmanı olan İsrail’i bile solladık.

Bunda bir garabet yok mu?

Bir savaş uçağı vuruluyor...

75 milyonumuz birden Suriye’ye kanlı düşman!!

İktidarın aniden eli rahatlıyor.

Elli yıldır Suriye ile savaş hali yaşayan İsrail’den ise çıt çıkmıyor.

Nedenini, AKP eski milletvekili ve emekli Büyükelçi Yaşar Yakış haftalar önce gazeteci Neşe Düzel’e şöyle açıklamıştı. “İsrail şimdiki rejimle daha kolay yaşayacağı düşüncesinde. Yoksa, Esad’ın gitmesi çıkarına olsaydı, şimdiye dek çoktan devirmişlerdi!

Amerika ise, oyunbozanlık olmasın diye tutumunu tümden değiştiremiyor. Ama Esad’ın gitmesi için de pek istekli değil!.. Türkiye’nin Suriye ile ilgili B Planı yok. Muhalefetin iktidar olmasını istiyor... Batı’da kimse Esad’sız Suriye’yi bizim kadar güçlü söylemiyor.”

Neden?

İnsan hakları, adalet, hakkaniyet ve demokrasi aşkımızdan mı?

Evet, neden, neden?

\n\n\n

“Beşşar Esad, bir yıl içinde mutlaka gider!” diye kimseyle bahse tutuşmam!

Yaşar Yakış

(Eski Dışişleri

Bakanı - AKP)