Silivri’de yüz kızartıcı bir tarih yazılıyor.

“Yok deve!” denilecek cinsten yazılıyor.

Yazılan tarihten, bu köşeye bir cümle almak…

Ve deve dişi harflerle…

şöyle yazıp tırnağı kapatmak yetecek..

“KOĞUŞLARDA YANAN ELEKTRİĞİN PARASI TUTUKLU VE MAHKÛMLARDAN KESİLİYOR!”

Artık, “Yok deve!!” mi dersiniz..

Yoksa “Yok A-kepe” mi?

Size kalmış!

***

Elektrik parası KESİNTİSİNİ anlatan Profesör Mehmet Haberal’ın sözlerini hapishane yönetimi de doğruluyor:

“Katkı payı” imiş!

***

Aslında “Demokratik Katkı Payı”...

Deseler “İleri Demokrasi”ye daha yakışacak!

***

“Asmayalım da besleyelim mi?” diyen Evren Paşalı dönemden…

Hapishanede yanan elektriğin parasını mahkûmlardan kesen Kasım Paşalı bir döneme geldik.

Aslında Adalet ve Kalkınma Partisi çok tutarlı, çok adaletli.

Madem elektrik özelleştirildi.

Madem herkes eşit.

Madem tutukluya milletvekili adayı olma hakkı tanındı..

Hapishanede yanan elektriğin parasını da elbet ödeyecekler!

Amblemi “Ampul” olanın icraatı da buna uygun olmalı!

***

Dedik ya, Silivri’de tarih yazılıyor.

Tarihin yakın tanığı olmak için de “ayrıcalık” gerekli.

Milletin verdiği en önemli ayrıcalık, milletvekilliği.

Bu köşenin yazarı da milletvekili.

Ama milletvekilliğinin son haftasını yaşayan bir milletvekili.

“Son hafta ayrıcalığını” Silivri Zulümhanesi’nde kullanmak istiyor.

Aslında bu devirde, milletvekili ayrıcalığı iktidarın keyfine ve hatta “Bağımsız” Adalet Bakanı’nın iznine tabi.

Sayın Bakan, yazılı başvuruyu 1 hafta inceledikten ve gerekçeyi telefonda dinledikten sonra bu izni veriyor.

***

Mustafa Balbay’la bu köşenin yazarı Ankara Temsilciği’nde halef-selef. Pazardan sonra da milletin kararıyla TBMM’de halef-selef olacaklar.

Türkiye Cumhuriyeti ile 6 ay 8 gün farkla yaşıt olan Cumhuriyet Gazetesi’nin kurumsallığı bir bakıma devletinkinden de sağlam ve tutarlıdır.

Neden mi?

Türkiye’de hükümet sayısı 60’ı aşmıştır.

Ama Cumhuriyet’te 1935’te ilk atanan Mekki Sait Esen’den bu yana görev yapan Ankara Temsilcisi sayısı sade 8’dir.

***

Gazetenin kurucusu Yunus Nadi, Cumhuriyet’i ilan eden Meclis’in milletvekillerindendir. Oğlu Nadir Nadi de başyazarlığı milletvekilliği ile birlikte yürütmüştür. Cumhuriyet’in Ankara temsilcileri arasında da böyle bir gelenek vardır. 1930’lardaki ilk temsilci Mekki Sait Esen, iki kez milletvekilliği yapmıştır. Yerine gelen ve gazetede uzun yıllar görev yapan Ecvet Güresin, Kemal Aydar ve Ahmet Tan da milletvekili seçilmiştir.

Şimdi sıra Balbay’dadır. (Yani Balbay hapisten kurtulmak için değil, siyaset bu gazetede bir tür gelenek olduğu için adaydır!) Seleflerinden tek farkı, devir “ileri demokrasi devri” olduğu için, Balbay hapishaneden seçilecektir!

***

Bendenizin Silivri’ye yaptığı ziyaret, aslında bir tür “devir teslim ziyareti”dir.

***

Balbay ile Tuncay duruşmadalar. Duruşma arasında konuşuyoruz.

Haberal ile koğuşun görüşme odasında ve göreli gözetiminde kucaklaşıyoruz.

Perinçek ile de öyle.

***

Profesör Haberal, Balbay’ın “zulümhane” sözcüğü yerine “sahipsiz virane” deyimini kullanıyor.

Adaletsizliğin sadece tutuklulara, hükümlülere değil, cezaevi görevlilerine, gardiyanlara da uygulandığını anlatıyor.

Doğu Perinçek de öyle.

O da bu iktidarın zulmünün artmasını, düşüşünün yakın olduğuna işaret sayıyor.