Dün öğle saatlerinde Bağdat Caddesi’nde bir yürüyüş vardı. Sadece Fenerbahçelisi değil Galatasaraylısı, Beşiktaşlısı, Bursalısı, sanatçısı, yazarı, kısaca ‘halk’ kol kola yürüdü. Ülkede uzun süredir haksızlığı yaşayan ‘adil, inanılır, güvenilir adalet’ isteyen yüz binlerin yürüyüşüydü bu. Mesajlar maç sırasında da devam etti ancak sahadaki oyuncuların da günün gerginliğinde etkilendiği ortadaydı.
Sow-Webo yok, Emenike ve Baroni kulübede. Yani, gol yolları Kuyt’a kaldı. Meireles-Caner cezalı, takımın tribün oyuncuları Kadlec ve Holmen 11’de. Sakatlıktan çıkmış Emre ve Alper canla başla çalışıyorlar ama henüz tam değiller. Egemen cezalı, Bekir sahada ama şöyle bir oyun modeli izledik. Savunmadan top çıkarırken Alves’ten Bekir’e ondan Volkan’a, Volkan’dan ya amaçsız uzun top ya rakibe pas ve Kasımpaşa’ya pozisyon. Babel tutuk davranmasa ilkyarı tek pozisyonları gol olurdu.
İkinci yarıya Baroni ile başlamak bile takım oyunu adına bir adımdı. Ama Ersun Yanal’a net bir soru. Bu nasıl taktik anlayış hocam? Zaten 57’de Kerem atılınca işin şekli de değişmiş, baskıyı kurmuşsun, golü de atmışsın. Sen değil misin daha fazla gol için kenardan golcü takviyesi yapan. Kaldı ki, zaten Webo yok, Sow yok, Emenike kulübede. Daha ne duruyorsun adamı almak için. 0-0’dı Emenike hazırlandı, girecekti. Emre golü attı, bir anda Salih değişmeye hazırlandı. Sonra Kasımpaşa attı. Volkan’a bakın nerde durmuş ne yapmış. Neyse, tekrar Emenike’ye dönüldü. Tam girecekken Bekir attı tekrar Salih girdi. Bu ne abi. Topuz ‘arı’ gibi çalıştı her şeyini verdi yoruldu çıkar onu, çek Kuyt’u sağ tarafa, al Emenike’yi ileriye. Emre hem çalıştı hem golünü attı. Çıkar onu al alacaksan Salih’i. Kararsızlık yüzünden maç gitti geldi. Bu arada Alper Potuk maçın adamı olmayı fazlasıyla hak etti.
Zor günler geçiriyor Fenerbahçe. Sadece sakatlıklar ve cezalar değil dışarısı da zor geçiyor. Evde öyle böyle kazanıyor. Her deplasman altın değerinde. Kriz yönetimi veya öfke yönetimi, ne derseniz deyin, dikkat edilmesi gereken nokta bu taraf.