\n\n\n

Aşırı hırs bir takıma nasıl zarar verir bunu gördük dün gece. Tarihteki tüm maçları bir yana koyun, Kadıköy dün gece her şeyiyle bir başkaydı. Adeta ‘hesaplaşma vakti’ diyordu tribünler. Yalnız onlar mı, futbolcular da aynı havada çıktılar sahaya. Volkan’ın kendisini çağıran tribüne ‘oley’ çektirirken hırslı hareketleri takımın maça nasıl motive olduğunu göstermişti zaten. Bu gazla F.Bahçe maça öyle bir başlangıç yaptı ki G.Saray topu göremedi ama 2 tane jeneriklik golü gördü. Skor 2-0 olmasına rağmen kafama hep “Bu tempo nereye kadar?” sorusu takılmıştı. Bol pas yaparak kontrollü oynamak yerine sanki maç tek devreymiş gibi bütün eforunu harcamak niye? Bir anda Baroni ve Emre’den güvensiz paslar, top kayıplarıyla orta saha dağılınca takım dağıldı. Aşırı hırs ile tempo erken yorgunluk getirdi ve kontrol G.Saray’a geçti. Volkan’ın amaçsız degajlarının sayısına bakın, lig tarihinde daha önce yaşanmamıştır. Oysa Aykut Kocaman’ın en azından ikinci yarıya bir oyuncu değiştirip (Stoch-Dia) başlamasını beklerken Fatih Terim, Baros ve Aydın ile maça asıldı. Bu durum tribünleri de frenledi. Sonrası malum. Dağılan F.Bahçe, gol kaçıran G.Saray vardı sahada. İşler böyle olunca skor çok isteyenin değil ne istediğini bilerek sahaya bunu koyanın lehine döndü. Ben burada öncelikli yanlışı oyuncularına müdahele edemeyen Aykut Kocaman’da buluyorum. Skor 2-0 iken sahadaki telaşı ve aşırı hırsı görüp bir şeyler yapmalıydı. Sonuçta G.Saray Kadıköy’den istediğini alarak döndüyse en büyük katkı payı ondaydı. Hani eskiler derler ya “Keskin sirke küpüne zarar” diye.. İşte F.Bahçe’nin dün geceki hikâyesi de buydu...