Ligin şu ana kadar en keyifli maçını izledik. Hırs, mücadele, hem de kıran kırana. Her dakikası heyecan dolu. Kırmızıları, sarıları, ofsayt ya da sayılmayan goller, yanında birbirinden güzel goller. Valla iki takıma da bravo. Hatta uzatmalar da dahil 65-70 dakika temposunu hiç bozmayan Fenerbahçe’ye ayrıca bravo. En az onlar kadar koşan Beşiktaş’a karşı böyle oynamak kolay değil.
Avantaj 7 puan ile Fenerbahçe’de. Beşiktaş kazanmak için ideal kadro ile sahada. Meireles 30. dakikada en güzel desteği de verdi. Buna rağmen 10 kişi ile 2-1 öne geçen Fenerbahçe soyunma odasına galip gitmek için 7 dakika dayanamadı. Çünkü Ersun Yanal’ın kitabında defansif taktik yok. At atabildiğin kadar. Oysa, almışsın tribünleri arkana. Sürekli saldıracağına oyna kontrollü. Olmaz. O zaman Beşiktaş oldurur. Kısaca ilk yarıda Kadıköy avantajı dışında hiç bir şeyi iyi kullanamadı F.Bahçe.
Almeida ağır mağır ama vatandaşı Alves’ten uzak Egemen’in etrafında o kadar güzel yerler buldu ki, attığı gollerde bu ikilinin arasından aldı topları. Emenike attığı ve attırdığı gol ile bu takımın değişmezi olduğunu gösterdi. Sow ile Beşiktaş savunmasını fena yıprattılar. Arkalarında Kuyt ve Alper çok çalıştı ama Oğuzhan ve Olcay da bir o kadar. Mehmet Topal savunmasına destek verirken Veli de aynı görevi iyi yaptı. Dikkat ederseniz hep iki tarafı karşılaştırıyorum. Çünkü iki takım da müthiş keyif veren top oynadı.
70. dakikadan sonra ise oyun Fenerbahçe için yeniden başladı. Necip atılınca (Bana göre ikinci sarı ağır kaçtı) Fenerbahçe daha etkili oldu. Dedim ya Ersun Yanal bu. İlle de galibiyet. Saldırdıkça saldırdı Fenerbahçe. Bu kez de maçın adamı Tolga’ya takıldılar. En kritik topları Tolga çıkardı.
Fenerbahçe dün gece, 1 puanı aldıysa 12. adama şükretmeliler. Galibiyeti kaçırdılar onun içinde Tolga’ya hayıflanmalılar. Sonuçta bir derbiyi daha yenilgisiz bitirmek de önemlidir. Bütün mücadelenin sonunda puan farkı 7 olarak devam etti. Ve bir kez daha, ne maçtı ama...