Şampiyonun en zor maçları bu türden karşılaşmalar olsa gerek. Lig tüm hızıyla son haftaya giriyor. Bir tarafa 2.’lik ve 3.’lük mücadelesi, diğer tarafta düşme potasından kurtulma savaşı. Ama onlar için tıraş bitmiş ‘kebap’ maçlarına çıkıyorlar.
Öyle ya, hemen tüm oyuncular ve teknik heyetin mental açıdan Akhisar maçı ile hiç ilgilenmediği belliydi. Ama bu kez evde oynadılar. Motivasyonu neredeyse yerlerde sürünen ancak yine de taraftarı önünde son maçı olduğu için konsantrasyonu da bir o kadar da etkin olan türden bir Fenerbahçe vardı sahada. Bu noktada ‘12. adama saygı’ girmeliydi devreye. Öyle de oldu. Ersun Hoca ideal kadro ile sahaya çıkarak hem oyuncularına hem de taraftarına mesajlar verdi.
Ben, bu maçı da kaybederlerse 19 şampiyonluk içinde en fazla yenilgi ile şampiyon olan kadro olarak tarihe geçecekler geyiğine katılmıyorum. Tıraş bitmiş yensen yenilsen çok önemi olmaz. Burada sadece ‘saygı’ önemli. Onu da dün gece gördük. Oyunculara gelince... Fenerbahçe Avrupa’da olur mu? Her şey olabilir. Gelecek, gidecek oyuncular da buna göre planlanır. Ancak bir sezon daha Avrupa’da boy gösterememe durumu Sow gibi isimlerin gitmesine yol açabilir veya, Ersun Hoca’nın durumu. O da aynı. Avrupa olmayacaksa tartışılmaz bile ama Avrupa olacaksa...
Sonuçta tüm bu durumlardan daha öncelikli olan Aziz Başkan’ın durumu. Camianın bu sıkıntılı durumdan bir an önce çıkması lazım ama... Yaşayalım görelim. Bu arada, Akhisar ile başlayan, Karabük ile devam eden şampiyonu tebrik seramonisi güzel bir gelenek olur inşallah. Umarım 4 abiler de bunu kendi aralarında uygularlar.