Pierre L’Ermite, (1050 - 1115) kara kuru, hiç yıkanmayan, İznik ve Antakya’da orduya insan eti yemesini tavsiye edecek kadar fıttırık biriydi ve çevresindekiler onu küçümseyerek “Pierre Kiokko” diye çağırırlardı.

Ama konuşması etkiliydi. Hırıstiyanları Müslümanlara karşı savaşa çağıran vaazlarıyla, geniş toplulukları peşinden sürükleyebiliyordu.

Pierre L’Ermite meczup muydu, değil miydi karar vermek güç, dokuz Haçlı seferini tek başına onun başlattığını söylemek de imkânsız.

Ama şurası kesin ki Pierre L’Ermite’i dinleyen ve ona hak veren çok kişi vardı.

Aradan dokuz yüz yıl geçtikten sonra, 2011 Haziranı’ndaki katliamıyla tarihe geçen Norveçli Anders Behring Breivik’in de meczup olduğunu söylemek güç. Ayrıca onun da fikirlerinin çok kişi tarafından paylaşıldığı kuşkusuz.

Nilgün Cerrahoğlu, 28 Temmuz tarihli yazısına İtalyan Kuzey Ligi’nin Avrupa Parlamentosu’na (AP) gönderdiği temsilcisi Mario Borghezio’nun şu sözleri ile başlıyordu:

“Breivik’in fikirleri doğru. Bazı düşünceleri dört dörtlük. Avrupa İslam istilası altında.”

Gerçi Borghezio, yakını kimi politikacılar tarafından bu açık sözlülüğü yüzünden eleştirildi, ama görüşlerinden vazgeçeceğe de benzemiyor ve direniyor.

***

- Ne yani diyor Oriana Fallaci’ye vaktiyle övgü düzerken iyiydi de aynı görüşler Breivik’in manifestosunda karşınıza çıkınca mı kötü oldu?

Cerrahoğlu 28 Temmuz 2011 tarihli köşesinde, Breivik’in görüşlerinin Avrupa’nın ünlü ırkçı sağcıları tarafından nasıl desteklendiğinin örneklerini sıralıyor.

Bunları okuyunca aynı sayfadaki haberde dile getirilen uyarının ne kadar yerinde olduğunu kolaylıkla anlıyor insan.

Türk-Alman Eğitim ve Bilimsel Araştırmalar Vakfı (TAVAK) Başkanı Prof. Dr. Faruk Şen, “Avrupalı Türkler tehlikede olabilir” diyerek dikkat çekiyor. Şu anda yalnız Almanya’da üçü Türk olmak üzere 4.5 milyon Müslüman yaşıyor.

Dr. Özgür Mumcu ise aynı gün Radikal’de yayımlanan “Cani İçimizden Biri” adlı makalesinde, ABD’den de örnekler vererek aynen şunları yazıyor:

- Birçok yabancı düşmanı kanaat önderi bu katilin düşüncelerini beğendiğini açıkladı.

Gerçekten de Batı’da şahlanan tehlikeli bir İslam düşmanlığıyla karşı karşıyayız.

ABD’de “Bush avenesi neocon”ların, zamanla sürek avına dönüştürdükleri İslamofobi, yaşlı Avrupa’da, kıtanın içinin geçmesinin doğurduğu bir korku.

Avrupa aslında İslamdan mı korkuyor, yoksa kendi yaşlılığından mı? Tam belli değil.

Böyle olunca da, Avrupalıya, tıpkı Edgar Allan Poe’nun “Kızıl Ölümün Maskesi” öyküsündeki biçare varsıllarınkine benzer korkusundan dolayı kızmak mı, yoksa acımak mı gerekir bilmiyorum.

***

Hiç temenni etmem, ama korkarım ki Avrupalı bu yaşlılığıyla at başı giden korkusuyla birlikte, bir zamanlar kendisini büyük yapan değerlerini de teker teker yitirerek geriye düşecek.

Ama, düşerken de birincisinden dokuz yüz küsur yıl sonra yeni bir Haçlı seferinin başlamasına da katkıda bulunacak.

Avrupalıların yeni ırkçılarının bana Pierre L’Ermite’i anımsatması işte bundan.

Bu gerçekleri bilmek, ırkçı sağcıların yarattıkları tehlikeyi göstermek elzem.

Ama bunu yaparken, bir noktayı da unutmayalım. Biz de nüfusunun yüzde 48’i gayrimüslim komşu istemeyen, ırkçı ve yabancı düşmanı bir toplumun içinde yaşıyoruz.

Unutmayalım ki Breivik ile Ogün Samast ya da bir zamanlar insanların sokaklarda, “Türkiye seninle gurur duyuyor” diyerek desteklediği Mehmet Ali Ağca arasındaki fark niceldir, nitel değil. Her üçü de kendisinden olmayanı, kendi gibi olmayanı tehdit olarak görmekte ve ona saldırmaktadır.

Demek oluyor ki 21. yüzyılın dünyasında Batı’dan Doğu’ya hiçbirimiz masum değiliz.

Hepimiz, çok daha kanlı ve yıkıcı olabilecek, yeni Haçlı seferlerinin ateşini körüklüyoruz.

Eğer tarihin çarkları olduğuna inananlar arasında yer alsaydım şu soruyu sorardım:

- Dokuz yüz yıl boyunca boşuna mı döndün kahpe dünya?