Türk basını ilginç bir aşamadan geçiyor, belki de daha doğru deyişiyle geçemiyor.

Nabza göre şerbet veren, iktidar suçlarını, anayasal suçları, rejim ayıplarını gizleyen, muhalefetin sesini duyurmayan, kısaca “yandaş medya” tabir edilen yayın organları azınlıktayken artık çoğunluk oldu.

“Tayyiban” demokrasisi medyada da yeni kavramlar, davranış biçimleri icat etti.

Muhalefete muhalefet bunların en hincesi.

Malum, basın ile muhalefet birbirlerini tamamlayan iki kavram demokrasilerde, salt her şeyin güllük gülistanlık olduğunu belirtmek için gazetecilik yapılmaz.

Bu durum, bizim yandaş medyayı açmaza itmişti.

Üstün becerisiyle “yandaş medya” da içinde debelendiği açmaza bir çare buldu:

Mademki iktidara muhalefet edemiyorlardı, onlar da muhalefete muhalefet ederlerdi.

Muhalete muhalefetin yöntemlerinden biri de muhalefetin sesini duyurmamaktır.

Muhalefet ne yaparsa yapsın, görmeyecek, duymayacak, duyurmayacaksın.

Sonra da çıkıp küçümseyen bir bilgiç edasıyla buyuracaksın:

- Bu CHP de hiçbir şey yapmıyor ki kardeşim!

***

Acaba gerçekten öyle mi? Birkaç örnekle olaya biraz daha yakından bakalım.

CHP bu pazar İzmir’in Gündoğdu Meydanı’nda, tahminen 100.000 (rakamla yüz bin) kişinin katıldığı bir miting yaptı. İzmir halkının oylarıyla seçilmiş olan İzmir Belediyesi üzerindeki iktidar baskısını protesto etmek için İzmir halkının katılımıyla gerçekleşen miting için yüz bin kişi toplanmışsa, bu bir olay, hem de büyük bir olaydır.

Pazartesi günü Milliyet’teki köşesinde Aslı Aydıntaşbaş, “Ekranlarda Kılıçdaroğlu’na sansür mü var?” başlıklı yazısında, sadece NTV’nin uzun süren bu yüz bin kişilik mitingin yalnızca on dakikasını verdiğini, onun dışındaki TV kanallarının bu büyük olayı görmezden geldiğini yazıyordu.

Aynı yazıda Aydıntaşbaş, bu durumun, cumartesi günü Diyarbakır’da düzenlenen ve gazetelerin 50 bin kişinin katıldığını belirttikleri miting için de geçerli olduğunu vurgulamaktaydı.

Yazılı basında da durum farklı değil, orada da genelde bu mitingler yer almıyor.

Medya büyük çoğunluğuyla muhalefetin girişimlerini görmüyor, sonra da bir şey yapmadığını söylüyor.

Başbakan Tayyip Erdoğan, seçim meydanlarında bar bar bağırıyor, kendilerinin PKK ile görüştüklerinin külliyen yalan olduğunu ileri sürüyor, bu iddiada bulunanları şerefsizlikle suçluyor, bunlar çarşaf çarşaf yayımlanıyor, ekranlarda yankılanıyor.

***

Sonra ortaya çıkıyor ki Başbakan kişisel temsilcileri aracılığıyla PKK ile görüşmüştür.

Medyaya bakarsanız, CHP buna karşı bir şey yapmıyor, gerçekte ise yapıyor.

CHP Eskişehir Milletvekili Prof. Dr. Süheyl Batum, Başbakan’ın kişisel temsilcilerinin “PKK’lilerin Reşadiye’de aşka gelerek eylem koyacak gücü bulduklarını” dile getirdikleri görüşmelerle ilgili olarak, Ankara Cumhuriyet Başsavcılığı’na, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan ile kişisel temsilcileri olarak görüşmelere katılan Hakan Fidan ve Afet Güneş haklarında, suç teşkil eden emri ifa etme, suç işlemeye azmettirme, suçu ve suçluyu övme, görevi kötüye kullanma, suçu bildirmeme konularında tahkikat açılması için suç duyurusunda bulunuyor.

Ama bu haber Cumhuriyet dışında hiçbir yerde yankı bulmuyor.

Aynı Süheyl Batum’un TBMM kürsüsünden, 651 sayılı Kanun Hükmünde Kararname ile Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı ile ilgili düzenleme içinde TUBİTAK’ta yapılan kıyımı gündeme getirmesi de yansımıyor.

Büyük medyanın izleyicileri, ne iktidarın hukuk dışı eylemlerinden ne de muhalefetin buna karşı tavrından haberdar oluyor.

Sonra da slogan hazır:

- CHP de bir şey yapmıyor, bu iktidarın alternatifi yok azizim!

El insaf!