İngiltere olarak adlandırdığımız Birleşik Krallık, bugün sandık başına gidiyor. Ülke Avrupa Birliği’nde kalsın mı, yoksa ayrılsın mı, halk karar verecek.
Başbakan David Cameron İngiltere’nin AB’de kalıp kalmaması konusunda son sözü seçmenin söylemesi için halkoylamasına gidilmesine karar vermiş, kendisi de AB’den yana kampanya yapmıştı.
Bugünkü oylamada, sandıktan ne sonuç çıkarsa çıksın, çekişme başa baş geçecek, fark da az olacak gibi görünüyor. Öngörüler son dönemece kadar ayrılma yandaşlarının önde olduğu yönündeydi. Son halkoylaması sırasında, İngiltere’de olabileceğini kimsenin tahmin edemeyeceği bir şey oldu, kan döküldü. Genç milletvekili Jeo Coox saldırıda can verdi.
Birlikten ayrılma yanlılarının az farklı üstünlüklerini, birlikte kalma yanlılarına kaptırmaları da bu olay sonrasında oldu.
Pragmatik (faydacı) davranışlarıyla tanınan, soğukkanlı İngilizler, son halkoylaması sırasında, duygusal tavırları, yersiz korkuların esiri tepkileriyle herkesi şaşırttılar, akıl ve sağduyu yerini korkulara, evhama bıraktı.

***

Bunların başında Türkiye korkusu geliyor. AB’den ayrılmaktan yana olanlar, savlarını Türkiye’nin birliğe üye olarak, İngilizlerin yaşam tarzını ve demokrasilerini tehdit edeceği varsayımına dayandırıyorlar. Başbakan Cameron birlikte kalma yönünde karar çıkmasını sağlamak amacıyla kaç kez seçmene şu güvenceyi verme zorunluluğunu duydu:
- Görünür bir gelecekte Türkiye’nin AB’ye üye olması ihtimali yoktur, Türklerden korkmayın!
Kamuoyu Türk korkusu etkisi altında olan tek ülke İngiltere değil, Avrupa ülkelerinin halklarının çoğunluğu Türkiye’den korkuyor, Türkiye’yi küçümsüyor, hor görüyor ve kesinlikle kendi birliği içinde görmek istemiyor.
Türkiye’yi bu hale düşürenler utansın!
Sahi onlar kimler dersiniz?
Her neyse biz dönelim İngiliz halkına. Gözlemcilerin büyük çoğunluğu bugünkü oylamada, korkuların, kuşkuların, önyargıların belirleyici olduğunu ileri sürmekte. Yoksa İngiltere’nin çıkarları göz önünde bulundurulduğunda, “Birlik”te kalmanın daha uygun olacağını düşünüyor çoğunluk.
İngiltere’nin AB’den ayrılması üzerine, İskoçya’nın da Birleşik Krallık’tan ayrılıp Brüksel ile kendi başına bir anlaşma imzalaması olasılığının çok güçlü olduğuna da dikkat çekiliyor.
Bunun da İskoçya’nın yararına olmadığını söyleyenlere de kulak asan yok. Çağ, tepki çağı.

***

Tabii konuyu irdelerken üzerinde durulması gereken bir husus da, “İngilizlerin ne kadar Avrupalı oldukları”dır. Evet, İngiltere AB üyesi ama Schengen ve Avro bölgesi dışında kalıyor.
İngiltere’nin Avrupalılığı hep kendine özgü bir Avrupalılık olmuştur.
Londra kendini hep, artık bir kanalla birleşmiş olduğu Manş ötesinden çok, Atlantik ötesine daha yakın hissetmiştir.
2. Dünya Savaşı yıllarında, Churchill bu gerçeği De Gaulle’e şu sözlerle anlatmıştı:
- Londra ne zaman Atlantik ötesi ile Manş ötesi arasında seçim durumunda kalsa kararını birinci şık lehine kullanır.
Bu gerçeği hiç unutmayan De Gaulle İngiltere’nin 1961 ve 1967’deki başvurularını geri çevirmiş, Londra Birliğe üye olmak için General’in ölümünü beklemek zorunda kalmıştır.
Bugün ise İngilizlerin kendileri Avrupalılıkları konusunda karar verecekler.
Hoş, şu anda bütün Avrupa’nın önünde aynı soru var:
- Avrupa Birliği’ne evet mi hayır mı, evet ise nasıl bir Avrupa Birliği?