Halinize ve sözünüze kargaları güldürmek için yapılacak en iyi şeylerden biri de, İngiltere’nin yarı başkanlık sistemiyle yönetildiğini ve hâkim unsurun Kraliçe olduğunu söylemektir.
Tayyip Bey bunu yapmıştır. Ve herkes de haline ve de sözüne kargaların bile güldüğünü sanmıştır.
“Karga nasıl güler, hiç kargayı gülerken görmüş olan biri var mıdır” sorularını bir yana bırakıp söyleyelim ki, her ne kadar Tayyip Bey bu sözü bir İngiliz gazetecisine söylemişse de “John sana söylüyorum, Can sen anla!” kabilinden aslında Türk medyasına seslenmekteydi.
Bu tür davranışları bir zamanlar Turgut Özal da sergilerdi. Durup dururken yabancı basın mensuplarına öyle şeyler söylerdi ki...
Bu türden bir açıklamaya muhatap olan bir gazeteci dostu şöyle rahatlatmıştım:
-Takma kafana, senin aldırmanı gerektiren bir durum yok.
-Nasıl olmaz, diye üstelemişti meslektaşım gözümün içine bakarak, bana söyledi.
-Aldırma aldırma, diye yinelemiştim. Sana bakıyordu ama, iç kamuoyuna söylüyordu. Tayyip Bey de öyle, İngiliz gazeteciye bakıyordu ama bizimkilere sesleniyordu.
Ve bizimkilere seslenirken Tayyip Bey ne isterse söyleyebilir, aklına ne eserse telaffuz edebilir, kimse hikmetinden sual edemez ve de kimse gülemez, gülmez de.
Tayyip Bey’in ne demek istediğini arif olan çoktan anladı,anlamayan da ya hiç anlamayacak ya da işine geldiği gibi algılayacak.

***

Tayyip Bey ne söylerse söylesin, Türkiye’de gak demeye amade çok karga var.
O da ne istediğini açık açık söylüyor:
-Muhalefet ne söylerse kötüdür, yanlıştır, muhalefet istemiyorum.
-Benden de olsa benden başka özerk kurum istemiyorum.
-Kimi zaman kendi seçtiklerimin yaptıklarıyla adamı çıldırttıklarına göre atadıklarım içinden de kimsenin bana sormadan konuşup, bir şey yapmasını da istemiyorum.
-Beni seçtiğinize göre ben milli iradeyi temsil ediyorum. Ben ne dersem o olur.
-Gerçi milli muhalefeti de siz seçtiniz, ama o milli irade değil, istemiyorum.
-Ben milli iradeyi temsil ettiğime ve böyle bir şey benden başka kimsenin haddi olmadığına göre, beni istiyorum ve benden başka kimseyi istemiyorum.
-Daha önce, başkanlık rejiminin niye lehinde konuşmadığımı soran izansızlar da hâlâ neden anlamıyorlar ki, o sırada başkanlığa aday değildim, şimdi ise adayım.
-Gafiller anlamıyorlar ki, ben keferelerin deyimiyle prezidansiyalizmi değil, Tayyibizmi istiyorum.
-Yani başkanlık değil, “ben”dir istediğim. Bütün bunlar Tayyip Bey’in eyleminden ve söyleminden apaçık bellidir.
Ve o ne söylerse kabul edecek, “hadi bize karanlıkları getir!” diye koro halinde tempo tutacak bir kitle hazırdır.

***

Tayyip Bey iman üzerine saltanat kurmuştur.
İman da kuşku tanımaz, sorgulama yapmaz.
İman hırsızı görse, itirafını duysa, Reis “evet, çaldılar” demeden inanmaz.
İman, evliya-veli kertesine yükselttiği kişinin her şeyi sultası altında tutmasından gocunmaz, zulmün adalet diye sunulmasından rahatsız olmaz.
Böyle bir kitlesi olunca Tayyip Bey hiçbir şeye aldırmaz.
2015 seçimleri de bu aldırmazlığın etkisi altında geçecek. Sonuçta da iki seçenekten birisi ger-çekleşecek. Tayyip Bey ya, anayasa değişikliği için yeterli çoğunluğu sağlayacak, o zaman anayasal Tayyibizm olacak ya da yeterli çoğunluğu alamayacak, o zaman da fiili Tayyibizm olacak.
Tayyibizm ile Tayyibizm arasında bir seçim yapılacak.
Ve o rejimin başında her halükârda Veli Tayyip oturacak.
Bu durumda, Tayyip Bey ne isterse söyleyebilir, hatta “İngiltere yarı başkanlıktır” da diyebilir.
Çünkü o bir velidir!..
Öyleyse ne dese yeridir...