Aslında böyle durumlarla karşılaşınca hep sevinirim. Zaman zaman hamakatın benimkiyle aynı uyruğa sahip bulunduğu konusunda düştüğüm kuşkumun doğurduğu ezikliği gidermenin nafile tesellisidir bu.

İki haftadır Ukrayna’yı kan ve ateşe boğan NATO-Rusya savaşı, tüm dünyayı bir çılgınlık dalgasının kaplamasına yol açtı. Her yerde Rusya’ya karşı büyük bir nefret duygusunu yansıtan, akıl ve mantıkdışı davranışlara tanık olduk.

Kısaca göz atalım: Ünlü Rus orkestra şefi Valeri Georgiev’in, dostu Vladimir Putin’in Ukrayna operasyonunu kınamadığı için Münih Filarmoni Orkestrası’ndaki işine son verildi. Zürih Operası’nda Rus soprano Anna Neremko’nun, Lady Macbeth’i canlandıracağı temsiller afişten indirildi. Londra’daki Kraliyet Operası, Bolşoy temsillerini kaldırdı. Viyana’da Çaykovski’nin Kuğu Gölü’nün temsilleri iptal edildi. Netflix, Tolstoy’un Anna Karenina eserinden uyarlanan dizinin yapılmasından vazgeçti. Milano’daki Biccoca Üniversitesi, Ukrayna’nın işgali dolayısıyla, Dostoyevski programını ders listesinden sildi. 

Ama bütün bunların en ilginci Uluslararası Kedi Federasyonu’nun (FIFE), Rus kuvvetlerinin Ukrayna’ya girmelerinin ardından Rus kedilerine yaptırım uygulanması kararı oldu. Uluslararası Kedi Federasyonu’nun kararına göre, bundan böyle Rusya’da yetiştirilen hiçbir kedi hiçbir soy kütüğüne kaydedilmeyecektir.

Kedilerin çok güldüklerini tahmin ettiğim bu kararlara, Çaykosvki, Tolstoy, Dostoyevski artık yoktular ki herhangi bir tepki versinler.

***

Azgelişmişlik sürecini çoktan geride bırakmış olan bu ülkelerde, yoğun bir Rus nefretinin egemenliğini kanıtlayan durumun, Batı tarafından sürekli desteklenen Ruslara nefret söyleminin sonucunda ortaya çıktığını anlamak güç olmasa gerek.

İletişim çağı olarak adlandırılan bir dönemde, kapitalist dünyada iletişim büyük bir aldatma aracıdır. Üstelik, bu aldatma, her şeyin gözümüzün önünde olduğu yalanına dayalıdır.

Örneğin canlı yayında maç seyreder gibi izlediğimiz ABD’nin Irak’ı işgali, kendimiz her şeyi görüyoruz sanırken aldandığımız Irak’ın nükleer ve kimyasal silahlara sahip olduğu yalanına dayanıyordu. Gördüklerimizi sandıklarımız, görmemizi istedikleriydi. Böylelikle gerçeği gözlerimizle gördüğümüzü sanırken de aldatılmaktaydık. NATO etiketini taşıyan her şeyin özgürlük ve demokrasiyle eşanlamlı olduğuna hâlâ saf saf inanan Türkiye’de, son Ukrayna çatışmalarında da öyle oldu ve kamuoyunda gerçeği tam yansıtmayan bir imaj oluşturuldu. Örneğin Ukrayna’da Moskova yanlısı olduğu gerekçesiyle darbe ile yıkılan seçilmiş cumhurbaşkanlarından, binlerce sivilin ölümü ve kaybolmasından sorumlu devletin resmi ordusunun yan güçleri konumundaki gamalı haç amblemli neo-Nazi taburlarından, NATO’nun Ukrayna’yı kapsayacak biçimde Rusya’ya doğru genişlemesi projelerinden hiç söz edilmedi. Turuncu devrimler görmezden gelindi. Sanki, ortada yalnız özgürlük ve demokrasi isteyen masum Ukrayna halkı ve işgalci Rusya varmışçasına bir nefret ortamı oluşturuldu.

***

Kuşkusuz, bir an önce sona ermesi gereken bir savaş ve onaylanması mümkün olmayan bir silahlı müdahale söz konusuydu ama patlak verme nedeni neydi? 

NATO’nun emellerine toz kondurmayan NATO’cu kanadın yaptığının tersine, neyin ne olduğu bilinmeli ki olay karşısında doğru dürüst bir tavır almak mümkün olsun. Aslında dolaylı bir NATO-Rusya savaşı olan son olayların gerçek yüzünü gizlemek isteyen NATO’cular, bunun için ellerinden geleni yaparken komik olmuşlardır.

Neyse ki bu defa bilumum kedileri kahkahadan kırıp geçirecek kadar gülünç duruma düşmede tek başımıza kalmadık.

Bu nasıl bir teselli ise!..