Ben de biliyorum yazdıklarımın söylemesi kolay, yapması güç şeyler olduğunu.
Ama başka çare yok. Ülkemize yönelik olan, birden fazla kaynaklı terörün bir amacı da toplumu panikletmek, telaşla yeni yanlışlara düşmeye sürüklemek.
Bir hafta içinde, terör Ankara’dan sonra İstanbul’da da vurunca, dehşet daha da yaygınlaştı, her an, her yerde yeni saldırılar beklenir oldu.
Beyoğlu Balo Sokak’ta dün meydana gelen saldırı üzerine eminim çok kişide şu kanaat oluşmuştur:
- Demek ki, Almanlar haklıymışlar ve terör konusundaki istihbaratları bizden daha iyiymiş.
Anımsayacaksınız iki gün önce “Alman Federal İstihbarat Servisi” nin (Bundesnachrichtendiest) uyarısı üzerine Almanya diplomatik misyonlarının faaliyetlerini ve Alman Lisesi’nde eğitimi bir gün süreyle durdurmuştu.
Başta İstanbul Valiliği olmak üzere, bizim yetkililer ise bu bilgileri yalanlamış, hatta bu “gayretkeşliğe!” içerlediklerini belli eder bir tutum takınmışlardı. Beyoğlu saldırısının Alman istihbaratının bilgisini doğrulaması üzerine bizim yetkililer ne diyecekler pek merak ediyorum.
12 Ocak 2016’da, 13 Alman uyruklu turistin Sultanahmet’teki terörist saldırıda öldürülmeleri üzerine, Alman Federal İstihbarat Servisi’nin ülkemizdeki haber alma faaliyetleri daha da yoğunlaşmış, etkinleşmiştir.
Bu durumda “darısı bizimkilerin başına” mı desek, ne desek bilmem ki?
Ama Almanlardan devlet ciddiyeti adına alınacak dersimiz olduğu kesin.

***

Bununla birlikte, istihbarat değerlendirmekte, yurttaşı tehlikeler konusunda haberdar etmekte dikkatli olmak, özellikle kamuoyunu panikletecek bilgilerin yayılması konusunda duyarlılık göstermek şart.
Tabii burada bıçak sırtı kadar hassas bir konuya giriyoruz. Vatandaşı bilgilendirmede açıklık ilkesi ile kamuoyunda paniğe yol açmama dikkatini iyi dengelemek gerekmektedir.
Özellikle, yapısı gereği sorumluluk duygusu konusunda fazla duyarlı olmadığı düşüncesi yaygın olan sosyal medyanın durumu çok kritik. Bunların yapacağı sorumsuz yayınlarla, toplumun paniğe sevk edilmesi olasıdır. Hatta bizzat terör örgütlerinin bu kanalı böyle bir amaca yönelik olarak kullanması mümkündür.
Ama burada da çok dikkatli olmak gerekir, özellikle Türkiye gibi iktidarın sosyal medyaya ters baktığının bilindiği, bunları susturmak eğiliminin sık sık gösterildiği ülkelerde...
Burada hassas denge, “güvenilirlikte” odaklanmaktadır.
Güvenilirlik konusunda, devlete ve medyaya önemli roller düşmektedir.
İktidarın, habercilikle casusluğu birbirine karıştırdığı bir ülkede medyanın güvenilirliğinin nasıl sağlanacağı da ciddi bir soru olarak karşımızda durmaktadır.
Ayrıca, iktidar olsun, muhalefet olsun, olaylara dikkatle yaklaşırken bunları siyasi propaganda aracı olarak kullanmamaya özen göstermeleri gerekir. Malum siyasi propaganda yapıldığı kuşkusu güvenilirliği zedeleyen bir husustur.

***

Bir noktayı daha unutmamak gerek: Terörün üstesinden gelmenin yolu, şiddete yanıt verirken şiddet sarmalına düşmemektir. Terör şiddetle değil, toplumsal dayanışma ile yenilir.
Galiba sorunun can alıcı noktası da burasıdır ve ne yazık ki, burası aynı zamanda şu anda toplumumuzun en zayıf da noktasıdır.
Evet, kendi bölünmüşlüğümüz terörden de daha tehlikeli.

ARADA NE DEĞİŞTİ?
Ankara’da dokunulmazlık konusundaki abes çabalar sürüyor. Bu arada Çiğdem Toker dünkü yazsında, Atilla Kart’a atfen, “Burhan Kuzu’nun ‘arkadaşlarımız bu yargı düzeninde dokunulmazlıkların kaldırılmasını istemiyorlar’ sözünün Meclis zabıtlarında durduğunu” belirtiyordu.
Bu satırları okurken insan elde olmadan soruyor:
- Peki, arada ne değişti de, AKP dün karşı çıktığı dokunulmazlıkların kaldırılmasına bugün taraftar oldu?
Yanıt açıkça AKP’ye bağımlı yargının egemenliğinin sağlanmış olması değil mi?