- Dananın kuyruğu 12 Haziran’da kopacak, dedi CHP’li dostum.

- Sizin parti için bir açıdan doğru olabilir ama Türkiye için öyle değil, dedim.

Sonra ekledim:

- Ben sonuç ne olursa olsun 12 Haziran’dan değil, sonrasından çok korkuyorum.

12 Haziran seçimlerinin sonuçları kimilerinin ileri sürdüğü kadar önemli değil. 12 Haziran’da AKP ne oy alırsa alsın, Tayyip Bey otoriter rejim yürüyüşünü, zaten önceden tamamlamıştı.

Başkanlık sisteminin yaşama geçirilip geçirilmemesi çok önemli değil. “Başkancı” sistem ile bugünkü “Başbakancı” sistem arasında büyük fark yok. Önemli olan iktidarın bütün köşe başlarını ele geçirmesidir ki, o operasyon da son olarak yargı kalesinin de fethiyle 12 Eylül 2010 referandumunda tamamlandı.

Seçim kampanyası sırasında asıl üzerinde durulması gereken nokta, iktidar ve BDP’nin açıklamalarıyla seçim ertesinde Kürt sorununun ulaşacağı tehlikeli boyuttur.

Ne yazık ki kampanya sırasında taraflardan hiçbiri olayın bu yönünü göremiyor ve değil seçim sonrasını, yarını bile düşünmeden verip veriştiriyorlar.

Onları dinlerken aklıma hep şu halk türküsü takılıyor:

- Sen bu işin sonunu hiç düşünmedin mi?

***

Özellikle Güneydoğu’nun oylarını kapmak için, BDP ile AKP, geri dönülmez noktaya varmanın endişesini hiç hissetmeden, durmadan havayı geriyorlar. Her iki taraf da sertlikten medet umuyor ve ipe sapa gelmez sözler sarf ediyor.

Başbakan, “Benim için Kürt sorunu bitmiştir, Kürt vatandaşlarımın sorunu vardır” yollu son derecede yanlış, tehlikeli bir açıklama yapmakta beis görmüyor.

Oysa Kürt sorunu var ve Başbakan’ın söylediğinin tam tersine, o yalnız Kürtlerin değil, Türkiye’nin sorunudur.

“Bu iki söylem arasında ne fark var?” diyecek olursanız, “dünya kadar” derim.

Gerçekten de Kürt sorunu yalnızca Kürt kökenli vatandaşlarımızın sorunu olsaydı, daha kolaydı. Ama ne yazık ki öyle değil.

Artık Türkiye şu gerçeği kavramıştır:

Kürtlerin mutabakatı alınmadan bu sorun çözülemez.

Tek başına bu gerçeğin kavranmış olması bile büyük bir ilerlemedir ama yetersizdir.

Çünkü Kürt sorunu yalnız Kürt kökenli vatandaşlarımızın değil, tüm Türkiye’nin sorunudur.

Bu gerçeği bir kez gördünüz mü, sorunun ancak Kürt - Türk kimseyi dışlamayan ortak bir mutabakatla çözülebileceğini de kolaylıkla anlayabilirsiniz.

Ama tarafların bunu pek anladıkları söylenemez.

Birileri bir yandan “Kürt sorunu Kürt vatandaşlarımın sorunudur” derken, öte yandan başkaları da “Eğer devlet kabul etmez ise demokratik özerkliği kendimiz yaşama geçiririz” diyerek, çıkmaz sokağın taşlarını döşemektedirler.

***

Her zaman PKK ile arasına mesafe koymuş , sorunun büyük acılarını bizzat yaşamış olan Altan Tan, seçimlerden sonra, devletle müzakere edeceklerini, taleplerinin yerine getirilmemesi halinde ise kendilerinin, sanıldığı gibi evlerine çekilip oturmayacaklarını söylüyor.

Söylüyor da evine çekilip oturmayarak, ne yapacağını söylemiyor, böyle tehdit ile başlayan bir müzakerenin nasıl demokratik müzakere olacağını açıklamıyor.

Demokratik özerkliği, kendi güçleriyle yaşama geçirmeye hazır olduklarını açıklayanlar da Türkiye’nin çoğunluğunun buna rıza göstermemesi halinde, bu büyük değişikliği nasıl hayata geçireceklerini, böyle bir girişimin ne sonuçlar doğuracağını hiç mi hiç düşünmüyor ya da düşünmüşlerse de bunu açıklıkla söylemiyor.

Kısacası, Türkiye seçim ertesinde büyük, çok büyük, çok vahim olaylara gebedir.

Gelir dağılımındaki bozukluk ile işsizlik görmezden gelinerek, bu seçimde iktidarın en büyük kozu olarak gösterilen, aslında sıcak para ve cari açık çürük ipliğine bağlı olan “ekonomik istikrar” ise bu durumda kâğıttan şato gibi bir fiske ile yıkılır.

O yüzdendir ki, seçim sırasında konuşanlar şu halk türküsünü hiç unutmamalılar:

- Sen bu işin sonunu hiç düşünmedin mi?