Sevgili, Ne zamandır bekliyordum. Sonunda çok tartışılan, ismi var cismi yok olay ile ilgili aranıp da bir türlü bulunamayan delil bulundu, daha doğrusu imal edildi ve 11.03. 2015 tarihli Sabah gazetesinde yayımlandı.
Nihayet, bulunan “delil”i(!) Sabah gazetesi fotoğraf üzerinden photoshop ile okurlarına (uyurlarına demeyelim ayıp olur) yansıttı. Photoshop da çok acemice yapılmıştı. Olay haziran ayında olmasına rağmen resimdeki ağaçlar yapraksızdı, tramvay yanlış yerden geçiyordu vb.
Sunum özensizdi ama tasarı çok kurnazcaydı ve de alışıldıktı.
Yöntem basitti: Önce ortaya bir iddia atılıyor, kişiler ya da kurumlar bu akıl almaz iddialar ile karalanıyorlardı.
İddiaların inanılmaz olmasının önemi yoktu.
Nasıl olsa delil gerekmiyordu.
Daha doğrusu, delil yoksa da imal ediliyordu.
İmal edilen delilin sağlam ve inandırıcı olması da önemli değildi.
Vatandaş metazori inanacaktı. Nasıl olsa kurumlar hazırdı.
Eğer işin yargıda ise, özel ayarlanmış mahkemelerle işi kotarmak kolaydı. Delillerin sahteliği paçalardan aksa bile, nasıl olsa savcılar kale almayacak, yargıçlar hiç mi hiç kulak asmayacaktı.

***

Böyle davalar görüldü, olayın geçtiği iddia edilen tarihten sonra hazırlandığı belli olan diskler delil olarak mahkemelere sunuldu ve kabul edildi.
“Yandaş bağımsız” mahkemeler bu işi kotarıyor, işin kamuoyunu oluşturma işlevi ise, “tarafsız yandaş” medyaya kalıyordu. Ergenekon ve Balyoz davaları böyle kotarıldı, böyle yürütüldü ve böyle amaca ulaştırıldı.
Ergenekon ve Balyoz’dan tutuklananların hepsinin şu anda serbest kalmış olması bu davaların amaçlarına ulaşmadıkları anlamını taşımıyor.
Unutmayalım ki, bu kişilerin büyük çoğunluğu yıllarca cezaya tekabül eden sürelerin infazına karşılık gelecek hapis cezalarını tutuklu etiketiyle çekmişlerdir, yani kesinleşmiş bir ceza hükmü olmadan da sanki varmışçasına muamele görmüşlerdir.
Ordu parçalanmış, dağıtılmış, sindirilmiştir.
Bu sindirmenin demokrasi üzerindeki vesayeti ortadan kaldırmaya yaradığını düşünmek de yanlış olur. Vesayet ortadan kalkmadı, sadece giysi değiştirdi, asker vesayetiyken molla vesayeti oldu.
Sonra da molla vesayetinde vasinin cemaati değişti.
Her şey değişti, bir tek vesayet olgusu değişmedi.

***

Demokrasilerde kamuoyunu haberdar etmek işlevini yüklenen medya Tayyibizmde neler olduğunu gizlemek ve olanı olmamış, olmayanı olmuş göstermek işleviyle yükümlendirilmişti. Normal medyadaki haber merkezlerinin yerini, “tarafsız yandaş” havuz medyasının masal merkezleri almıştı.
Masal merkezlerinin işi, özgürlük, kardeşlik, ekonomik, kalkınma ile ileri demokrasi masalları uydurmaktı.
Tıpkı adli kolluk savcılık ve mahkemelerin delil üretme merkezlerine dönüştürülmesi gibi, tarafsız yandaş medyanın masal merkezlerinde de anlatılan masallara dayanak uydurulur.
Masal üretim merkezlerinde uyulacak yöntem, “uysa da uymasa da” yöntemidir.
Uysa da uymasa da yöntemi tehlikesizdir, çünkü uydurulanı yutmaya amade kitle hazır beklemektedir. İtiraz eden olursa kolayca bertaraf edilir, tarafsız yandaş medya fazla deşifre olduğunda sureti haktan ve özgürlükten yana görünmesi için “yetmez ama evet”çi liboş takımından taşeron olarak hizmet alınır ve masallara itiraz edenler, Ergenekoncu, Balyozcu, vesayetçi, ulusalcı ve de Kemalistlik ile suçlanabilir.
Yöntem budur.
Bu düzenin egemen olduğu toplum-da, muhal Kabataş olayıyla ilgili olarak yıllarca delil, kanıt tartışması yapılması kadar abes bir şey olamaz.
Kabataş olayının delili mi yok? Kolay efendim! Gidersin tarafsız, yandaş medyanın masal merkezine, isteğe uygun kanıtı, delili alır gelirsin. Uysa da uymasa da...