1 Mayıs günü, Taksim Meydanı’na izinsiz sinek bile uçurtulmamasının hikmetini kavramakta zorlananlardansanız, haksız sayılmazsınız. Art niyetleri bilmeden bu abes uygulamayı anlamak güçtür.
Ama dikkatle baktığımızda görürüz ki, yasakçı iktidar, bu davranışıyla bir taşla iki, hatta üç kuş vuruyor.
Birincisi, emeğin düşmanı olan iktidar, salt bu niteliği nedeniyle, emeğin de kendisine düşman olduğunu düşünerek, onun sesinin mümkün olduğu kadar az duyulmasını, önemli merkezlerde boy göstermemesini istiyor.
İkincisi bu iktidar, daha işbaşına geldiği andan itibaren Taksim’i kentin önemli yaşam alanlarından biri olmaktan çıkarmak istiyor. Bunun için oradaki tüm törenleri engelliyor, trafiği yeraltına alıp alanı halka açıyorum derken, meydanı işlevsiz, anlamsız, tatsız bir yer haline sokuyor. Gezi olayları iktidardaki Taksim alerjisini fobiye dönüştürünce, Taksim düşmanlığı daha artıyor.
Üçüncüsü, ibrikçibaşı zihniyetli iktidar, “ülkede ne yapılacağına, nerede yürüneceğine, hangi alanda konuşulacağına, hangi meydanda susulacağına ben karar veririm, öyle her dileyen başına buyruk dilediğini yapamaz”ı, herkesin kafasına vura vura kabul ettirdiğinin tescilini bu gibi yasaklarla herkesin gözüne sokuyor.

***

1 Mayıs 2015 Günü, yavru vatan Kıbrıs’ın anavatanı Türkiye’de bütün bu abukluklar yaşandı.
1 Mayıs 2015 günü yavru vatan Kıbrıs’ın anavatanı Türkiye’de başka abeslikler de oldu.
1 Mayıs 2015 günü Türkiye’de yine anayasa çiğnendi meydanlarda, polis vatandaş copladı sokaklarda.
1 Mayıs 2015 günü Türkiye onun öncesinde de olduğu, sonrasında da olacağı gibi bir demokrasi değildi, ne özgürlükler vardı, ne güçler dengesi, ne kuvvetler ayrılığı, ne yargı bağımsızlığı, ne yurttaş güvencesi.
1 Mayıs 2015 günü “anavatan”da durum buydu.
1 Mayıs 2015 günü, yavru vatan Kıbrıs’ta insanlar sokaklarda polis tarafından dövülmüyordu.
1 Mayıs 2015 günü, yavru vatan KKTC’de kuvvetler ayrılığı da vardı, yargı bağımsızlığı da ve de ne yazık ki, bunlar anavatandan ithal edilmiş değil, ta İngiliz sömürge döneminden tevarüs edilmiş, demokrasi kültürünün ürünüydüler.
1 Mayıs 2015 günü, kimse, yavru vatan KKTC’ye dikta ülkesi diyemezdi.
Ve 1 Mayıs 2015 günü, yalancılar ve ahmaklar dışında kimse anavatan TC’ye demokrasi diyemezdi.

***

Herkes de biliyor ki, 1 Mayıs 2015 günü karşılıklı durumları bu olan iki ülkeden anavatan Türkiye, yavru vatan KKTC’yi 1974 yılında zulümden, öldürülmekten, yok edilmekten kurtarmıştı.
Herkes biliyor ki, bu gerçeği reddetmek imkânsızdır, zaten kimse de etmemektedir.
Şimdi 2 Mayıs 2015 günü itibarıyla bu gerçeklerin ışığında elimizi vicdanımıza koyup, bazı soruları sormak zorundayız.
Anavatanın yavru vatanı kurtarmış olması, ona bütün aksaklıklarını, bütün şovenizmini, bütün bağnazlığını, bütün yobazlığını, bütün yolsuzluğunu, bütün baskıcılığını, bütün lüpçü zihniyetini, yavru vatana ihraç etme hakkını verir mi?
Anavatan tarafından kurtarılmış yavru vatan, anavatanı bütün aksaklıkları bozukluklarıyla örnek almak zorunda mıdır?
Şu iki ülkenin demokrasilerine, sosyal yapılarına bakıp da söyleyin Allah aşkına kim kimi örnek almalıdır?
Yavru vatan mı anavatanı, yoksa anavatan mı yavru vatanı?
Türkiye’nin hâkimi mutlakı, laf ile veriyor herkese nizamat.
Ne demiş şair:
“Onlar ki verir laf ile dünyaya nizamat, bin türlü teseyyüp bulunur hanelerinde.”