Uzunca zamandır suskundu Galatasaray taraftarı.. Nasıl olmasın ki.. Fatih Terim’den sonra dikiş tutmamıştı bir türlü. Hatta kupa şampiyonluğu ile sonlanan Mancini macerası, şampiyonlukla taçlanan Hamza Hamzaoğlu dönemi bile tat vermiyordu parasını bastırıp maça koşan taraftara.
Hele son 2 yıl tam kâbustu.. Eskimiş yıldızlar, parlayamayan yetenekler, sürekli değişen teknik kadro...
Pazartesi gecesi ise Sarı-Kırmızılı camia, üzerindeki bu ölü toprağını attı sahaya sürdüğü 11’le...
Kaptan Muslera’yı saymıyorum bile, sağ bek Mariano galiba Eboue’den sonra gelen en iyi 2 numara. Fernando-Ndiaye ikilisi orta alanın savaşçıları. (Ki bu bölgede 19 ikili mücadelenin 17’sini kazandılar), Belhanda yüzü kendi kalesine dönükken, rakip kale önünde bekleyen arkadaşına ara pas atma yeteneğine sahip. Gomis, hem kalçasını kullanıp top saklıyor, hem de önüne atılan hareketli toplara hareket halindeyken vuruyor. Eskilerden Rodrigues topla oynamayı çok sevmesine karşın adam eksiltebiliyor. Yine geçen yıldan Linnes, sağ ayaklı olmasına karşın bugüne kadar en iyi sol bek performansını ortaya koydu. Geçen yıl 41 şut atıp golle tanışamayan Tolga, bu yıl ilk vuruşunu ağlara gönderdi. Serdar, alışık olmadığı sol stoperde zamanlaması ve alan savunmasıyla iyi. Son halka Maicon. Geriden oyun kuruyor, iyi süpürücü, ancak Kayseri’nin attığı hava topunda savunmanın merkez stoperi gibi davranmadı... Bu isimlere sağ kanatta oynayan Feghouli ve sol bek Asamoah eklenecek. Arda ise pastadaki çilek.
Görünen o ki G.Saray kalite olarak geçen yılların çok önünde. Elbette bu yorumlar iç saha için geçerli. Kalan 16 iç saha maçında fire vermesi zor gözüküyor bu yıldızların. Peki ya deplasman? İşte bu soru G.Saray’ın ligi ilk 3’ün neresinde bitireceğini belirleyecek. Sözün özü, Tudor takımını frenlemezse dış sahada, Sarı-Kırmızılı camia mayısı beklemeyebilir düğün-bayram için...