Spor medyasının duayeniydi; gazeteciydi, muhabirdi, editördü, Cumhuriyet gazetesi spor servisinin kurucu müdürüydü. Aramızdan bir akşamüstü ayrılıverdi. Son yazısındaki bir iki düzeltmeyi yapıp arabasına bindikten sonra dönmedi bir daha. Özlüyoruz. En çok da o etik duruşunu. Çok iyi bir F.Bahçeli olduğu halde, F.Bahçe kötü giderken, kimseden korkmadan, çekinmeden attığı başlıkları özlüyoruz. Keza G.Saray’daki kaosu en ince ayrıntısına kadar yazan yapısını özlüyoruz. Trabzonspor’u, 3 büyüklerden ayırt etmeyen haber değerlendirmesini de özledik. Federasyonlardaki skandalların üzerine gidişini hangimiz unutabilir? “Yüzmede bir haber var” dendiğinde, eğer toplumun değer yargılarını zorlayan bir gelişmeyse, sayfayı yıkıp manşete çekişini anımsamayanımız var mı? Hentbolu, “eltopu” adı altında sevdirip, en sıradan lig maçlarını bile okuyucuya büyük bir ustalıkla sunuşunu unutanlar? Tenis sadece ismen bilinirken TED OPEN’ı manşet yapan Abdülkadir Yücelman’ı da çok özledi bu camia.

Gazetenin mali açıdan darboğazda olduğu dönemde, olaylı G.Saray-Leeds eşleşmesinde, “O Leeds’e Cumhuriyet muhabiri gitmeli” diye İlhan Selçuk Ağabeyimizle, müessese müdürümüzü ikna edişini nasıl unutacağız ki! Gecenin bir yarısı 1988 Seul Olimpiyat Oyunları’nda Benjamin Johansson’ın doping haberini, G.Saray, F.Bahçe, Beşiktaş maçlarının üzerine manşet yaptıran Yücelman’ı da çok iyi biliyoruz.

Keza, Ata sporu güreşi önemseyen, her yıl Kırkpınar’a muhabir, foto muhabiri, hatta yazar gönderen Yücelman’ı da çok özledik. Gençlere yol açışını, yanında yetişen gazetecileri, biraz da üzülerek yazı işlerine uğurlayışını da özledik. Her yıl en az 1-2 arkadaşımız ya haber merkezine çıkardı ya yazı işlerine. Aralarında yazı işleri müdürlükleri, hatta genel yayın yönetmenlikleri yapanlar bile vardı. Abdülkadir Yücelman’ı özlemek yetmiyor. Onun çizdiği yoldan yürürsek, bir anlam ifade eder Yücelman ismi. Haberi, haberciyi, yorumu, yazarı ön plana çıkarırsak, borcumuzu öderiz ancak Abdül Ağabey'e.