TFF Genel Kurul’u yapıldı dün Ankara’da. Seçim amaçlı bir kongreydi; futbol ailesi önümüzdeki 4 yıl boyunca kendisini yönetecek kadroları seçti.
‘Seçti’ diyorsam adetten, alışkanlıktan, yoksa dünkü genel kurulun, seçimle, hakla, hukukla alakası yoktu. Trafosuna kedi giren 30 Mart Yerel Seçimleri’ni arattı desek abartmış olmayız. Öncelikle, seçim diyebilmemiz için adayların demokratik ortamda, eşit şartlarda mücadele etmesi gerekir.
Hiç demokratik değildi dünkü yarış. Ana statüdeki ‘60 imzayı getiren aday olur’ maddesi, bireyin seçme-seçilme hakkına aykırı bir durum.
Böylesine çağdışı bir uygulama varken, bir de mükerrer imza krizi çıkınca Haluk Ulusoy aday olamadı, Yıldırım Demirören topladığı imzalarla oylamaya gitmeden başkanlığını ilan etti.
O kadar sonucu belli bir kongreydi ki, 10 gündür hazırladığı 10 bin vuruşluk, 20 dakika sürecek seçim konuşmasını bile yapmadı Demirören! “Gerek yok” dedi biraz da üzülerek. Onun bile içine sinmemişti belli ki bu çadır tiyatrosu...

Seçimin başlamadan bittiği an
İşin ilginç yanı, diğer aday Haluk Ulusoy’un 65 ıslak imzası vardı sabah saatlerinde. Divan Başkanlığı’nın yaptığı incelemede 2526 kişinin 2 adaya birden imza verdiği ortaya çıktı. Ulusoy bunun da önlemini almış, çifte imza atanlardan noter tasdikli “Demirören’e verdiğim imzayı geri çekiyorum” belgelerini de sunmuştu masaya. Ama divan kabul etmedi resmi belgeleri. 2005 yılında bir siyasi partinin genel kurulu için Anayasa Mahkemesi’nin aldığı emsal kararı örnek gösterip, mükerrer imzaları geçersiz kıldı, seçim de orada bitti.
Evet, üzerinde fazlaca durmaya da gerek yok aslında. Demek ki, futbol ailesi böyle yönetilmek istiyor.
Yani, boş tribünler, ayyuka çıkan hakem hataları, adaletsizce kesilen saha kapatma ve men cezaları, milli takımın 4. dünya ülkesi olarak anılması futbol paydaşlarını üzmemiş. Çünkü üzse, en azından Demirören’i uyarma mahiyetinde de olsa bir girişimde bulunurlardı.
‘Alan razı, satan razı’ diyor ve küçük bir öneride bulunuyoruz; lütfen sakın ola, asla ve kat’a lig başladığında, “Böyle federasyon mu olur” demeyin, çünkü ilk mektep talebesi bile artık samimiyetinize güvenmez!
 
Demirören ekibini güçlendirdi ama!
Gelelim Demirören’in ekibine. Kadro, yenilenmiş, güçlenmiş. Hüsnü Güreli, Ali Dürüst, Nihat Özdemir 3 büyüklerin temsilcisi gibi. Servet Yardımcı ise futbolun gediklisi. 4’ü de başkan kadar iyi bilir yöneticiliği.
Yönetimdeki Turkcell CEO’su Kaan Terzioğlu’yla Aşçıoğlu inşaatın veliahtı Yaşar Aşçıoğlu futbolun iş dünyasıyla olan ilişkisinde rol oynayacaklar. Gerçi Turkcell’in TFF’nin ana sponsoru olduğu düşünülürse Terzioğlu’nun, söz konusu firmayla yapılacak olası pazarlıklarda hangi tarafı tutacağı ciddi bir soru işareti ama Demirören’in o konuda bir bildiği vardır demek en iyisi. Yine yönetime baktığınızda bir Beşiktaş ağırlığı hissediyorsunuz. Demirören, Güreli, Aykaç, Zülfikaroğlu ve Kamışlı SiyahBeyazlı camiadan geliyorlar. Tarafsızlıklarından şüphemiz yok, ama bu konu da ilerleyen günlerde zorlar TFF yönetimini.
 
Galibi kim bu seçimin?
Seçimin galibini soracak olursanız Demirören değil; zaten favoriydi. Hükümetsaray desteği, yönetim erki ve seçim kazanmaya yönelik listeyle kaybetse tarihe geçerdi. Ama bu seçimin iki kaybedeni, bir de kazananı var. Kaybedenler belli; geçen yıl Demirören için atıp tutan Ali Dürüst ile İbrahim Hacıosmanoğlu artık camialarındaki güçlerini yitirdiler. Hele Trabzon Başkanı’nın TFF’den 23 milyon aldıktan sonra karar değiştirdiği iddiası yenir yutulur cinsten değil. Seçimin kazananı ise, ıslak imzaları ‘Divan oyunu’ ile sayılmayıp adaylığı elinden alınan Haluk Ulusoy’dur. Resmen mağdur oldu. Oysa, Demirören onay verse, mükerrer imza krizi aşılsa Ulusoy seçime girer ve sandıkta kaybederdi. Şimdi ise masa başında yenildi. Unutulmasın ki, Türk halkı her zaman için mağdurun yanındadır.