Öncelikle şunu söylemekte fayda var ki ülkenin dört bir yanı alev alev yanarken gencecik bedenlerin vatan toprağına düştüğü haberi saniye saniye yankılanırken sporcu olmak, sahaya çıkmak, hele hele kazanmak çok zor. Bu bağlamda koç Ergin Ataman ve öğrencilerini kutlamak lazım. Kulaklarını tıkadılar, acılarını yüreklerine gömdüler ev sahibi Almanya önünde tarihi bir galibiyete imza attılar. Tarihi diyoruz çünkü 80-75’lik skor Türkiye’yi grubun üst sırasına attı, Rio için umutlandırdı... Aslında, ilk periyoda bakılırsa maçın en az 25 sayı farkla bitmesi gerekiyordu. Çünkü 8. dakikaya kadar iki sayı, üç sayı ve faullerde yüzde 100 isabetle oynamıştık. Ribauntların yüzde 90’ını alıp çeyreği 31-11 geçince de “iş bitti” dedik. Gerçekten müthiş bir uyum göstermişti, Ali Dixon, Sinan, Cedi, Ersan ve Semih’ten kurulu omurga. Tam saha pres, ribaunt, yüksek şut isabeti maçı koparmıştı...
Ne var ki, 2. bölümde Nowitzki, Benzing ve Schröder’in önderliğindeki Almanya toplanır gibi olacak, ilk periyottaki Türkiye gibi oynayıp farkı makul sayılara çekeceklerdi. Ancak ilk bölümdeki inanılmaz farkı kapatmaları güçtü ve o agresiflikte de bir takım değildiler. Daha doğrusu, ribauntlara ortak olamayıp sert savunmamızı aşamayınca direksiyona geçemediler.
Son bölümde ise biraz hakemlerin ev sahibi hoşgörüsü, biraz da Schröder ile Benzing’in potayı bulan uzak mesafeli atışları farkın tek haneye düşmesine neden olduysa da Cedi Osman’ın üst üste 2 ribaunt ve bir kritik sayısı maçın fişini çekmeye yetti. Semih müthiş katkı yapmış, Sinan yorulana kadar hücum ve savunmayı organize etmiş, Ali ile Ersan da attığını tutturmuştu... Olimpiyat kapısını aralayıp, milli takımı Sırbistan ve İspanya ile kafa kafaya getiren bu galibiyet gerçekten çok önemli. Ne var ki Mercedes Arena’yı dolduran hiçbir Türk, bu galibiyeti coşku ile kutlamadı, kutlayamadı, kutlayamadık. İçimiz el vermemişti. Hüzünlü bir galibiyetti çünkü... • BERLİN