2020 Avrupa Futbol Şampiyonası kuralarının çekildiği; Fransa, İzlanda, Arnavutluk gibi dişli takımlarla aynı gruba düşüldüğü gün biri çıksa, “Türkiye elemelerin bitimine 1 maç kala final biletini cebine indirecek, grup liderliğini kaçırdığı için de dövünecek” dese, “Uyurken üzerin açık kaldı galiba” diye azarlardık... Dün akşamki İzlanda beraberliğiyle bu senaryo aynen gerçek oldu. Belki Adalıları yenemedik ama son hafta maçlarını beklemeden 2020 Avrupa Futbol Şampiyonası finallerini garantiledik.

Öncelikle yeniden “ulusal birliktelik” rüzgârı estiren teknik direktör Şenol Güneş’le futbolculara kocaman bir teşekkür edelim. Özellikle de son dakikalarda Magnusson’un kafa vuruşunu insanüstü bir hamleyle çizgiden çıkaran Juventuslu Merih Demiral’a. Hani, “Bir saniyede 10 yıl birden yaşlandık” der ya eskiler, işte öyle bir andı; galiba ülke o sihirli dakikada (83) makus talihini yendi. Gelirsek gecenin ayrıntılarına; belli ki teknik direktör Şenol Güneş de futbolcular da “1 puanın Avrupa seferini başlatacağı” realitesine odaklanmıştı; haklıydılar da. “Ava giderken avlanmak” vardı işin ucunda. Kontrolü hiç kaybetmediler, zaten sistemleri gereği risk sevmeyen İzlanda’yı da temkinli oynamaya zorladılar. Yine de pozisyon bulmadı değil Ay-Yıldızlılar. Örneğin ilk yarıda Zeki’nin ortasında Burak kafayı yere vursa, güle oynaya golü atabilirdi.

Keza ikinci yarıda da yine Burak, Paris’teki golün karbon kopyası pozisyonda Çağlar, Ozan, Cengiz, Yusuf ağları sarssa kimse şaşırmazdı; iki topumuzun da direktendöndüğünü anımsatalım bu üretkenlik silsilesinde. Peki İzlanda kazanıp bizi Andorra galibiyetiyle sınayabilir miydi? Evet, özellikle son 15 dakikada Milli Takım’ın da geriyeyaslanmasıyla pozisyon üstüne pozisyon buldular. Cumhurbaşkanı Erdoğan dahil tribündeki herkese bildiği duaları ettirdiler. Son düdük ise galiba dünyanın en zor 1 puanınıgetiriyordu; herkes keyifliydi. Çünkü Türkiye, kolay olmayan bir gruptan final vizesini almıştı; ne diyelim, bir kez daha teşekkürler çocuklar...