12 Haziran seçimleri sonrası AKP iktidarı kabinede köklü değişikliklere gitti. Bu yenileme sürecinde spor bakanlığının başına da yeni bir isim geldi. Eski milli futbolcu, kulüp başkanı Faruk Nafiz Özak da yerini hukuk eğitimi almış, eski bir gazeteci Suat Kılıç’a bırakmıştı. Kılıç; eğitimli, genç ve konuşma yeteneği çok önde olan bir isim. Doğal olarak bir şeyler yapmak istedi, düğmeye de bastı. Koltuğuna oturur oturmaz, “Kendi ekibimle çalışırım” anlayışıyla yardımcılığına Polis Akademisi öğretim görevlisi Doç. Yusuf Tekin’i atadı. Tekin’in sporla ilişkisi ne diye merak ettim, araştırdım, bulamadım ama sporu yöneten herkesin spor yapma zorunluluğu da yok, belki çok iyi bir planlamacıdır; öyle olduğuna da inanıyorum.

Bu görevlendirmenin hemen ardından da Sayın Bakan, Gençlik Spor Genel Müdürü Yunus Akgül’ü ‘kan değişikliği’ gerekçesiyle merkeze alıp, yerine Türkiye Futbol Federasyonu yönetim kurulu üyesi, amatör spor konfederasyonları başkanı, hukukçu Mehmet Baykan’ı getirdi. Olimpiyatlara 1 yıldan az bir süre kala, sporda böyle bir operasyon gerekli miydi bu konuyu tartışmak şu aşamada çok doğru değil. Onu Ağustos 2012’yi bekleyip göreceğiz! Ama doğru olmayan bir şey var ki GSGM’nin yönetim biçiminde yapılması düşünülen değişiklik. Bilirsiniz Türkiye’de Gençlik Spor Müdürlüğü makamı kıymetlidir. Çünkü oraya oturan kişi; Avrupa, dünya ve olimpiyat gibi şampiyonalarda kazanılan başarı ya da başarısızlıkların hesabını verir. Üstelik orası 24 saat yaşayan bir ‘icra’ makamıdır. Sporcu; başı sıkıştığında genel müdürü arar, federasyon başkanı, mevzuata takıldığında GSGM’den yardım ister, pasaportunu kaybeden milli sporcuya bu kurum yol gösterir; hatta, dara düşüp, ele güne rezil olmak istemeyen eski sporcuların da “Alo” dediği makam Ankara’daki GSGM özel kalemidir, o telefonu çeviren sporcuya mutlaka ‘yardım’ eli uzanır. Bu, Kemal Mutlu döneminde de böyleydi, Mehmet Atalay ve Yunus Akgül dönemlerinde de.

Ne var ki Akgül - Baykan değişikliği sonrası, Gençlik Spor Genel Müdürlüğü yetkileri azaltılacak diye duyduk! Örneğin, yeni genel müdürün, sportif olaylarda ‘demeç’ verme yetkisi yokmuş. Keza federasyonlarla ilgili alacağı kararlarda da kulağımıza geldiği kadarı ile önce Bakan Bey’e veya yardımcısına danışılacakmış; yani basit bir örnekleme ile Mehmet Baykan, “Güreşte başarılı olamadık çünkü...” diyemeyecek, görüş açıklayamayacak. Gerekçesi de çok basit bu değişikliğin, “Bayındırlık Bakanlığı genel müdürü açıklama yapıyor mu ki zırt-pırt spor genel müdürü konuşsun..”

İyi de Sayın Suat Kılıç, Sayın Bakanım, sporcu duygusaldır, ona ‘Ada, pafta, parsel’ hesabı ile yaklaşamazsınız. En deneyimlisinden, en gencine sporcu tek telefonda genel müdürüne ulaşmak, hatta yeri geldiğinde telefonda ağlamak, terbiye sınırlarında isyan edip, ‘baba - oğul’ ilişkisi kurmak, “Bozma moralini Ahmet, ha gayret Elvan” sözünü duymak ister. Gazetede, dergide, internette, Genel Müdür’ün spora bakış açısını okumak olimpiyatta sahne alacak isimlere yol haritası da olur zaman zaman! Hatta federasyon başkanları da o demeçlere göre kendilerine çeki düzen verirler...

Dün bir, bugün iki, Avrupa Atletizm Şampiyonası’ndaki düş kırıklığıyla güreşin serbest stildeki dökülüşünde faturayı yeni Bakan’a ve bu yeni yönetim biçimine kesmez bu ülke. Hatta İstanbul’daki Dünya Güreş Şampiyonası’nın doğru dürüst duyurulamayışının da hesabını sormamak gerek şu aşamada GSGM ile ilgili birimlerden, “Dünya şampiyonası yapıyorsunuz, Avrasya kadar duyuramadınız” da demeyelim! Ama olimpiyat yılında Türk sporcular, bir iki devşirme sporcu haricinde toz yutarsa, havuzda boğulur, halterin altında kalırsa Londra’da, bu kez faturayı ‘konuşma etkisi bile olmayan’ Gençlik Spor Genel Müdürü değil, daha büyük makamlar öder.