Umut bu olsa gerek... Çarşamba günkü kupa sevdasına kapılıp 2-0 geriye düştekten sonra muhteşem bir geri dönüşe imza atmak; onunla da yetinmeyip ‘maç bitti’ derken galibiyete, dolayısıyla da UEFA Şampiyonlar Ligi’ne tutunmak... Evet, Galatasaray dün muhteşem bir geri dönüşe imza attı.
Resmen tabutta röveşata yaptılar, üzerlerine atılan ölü toprağını eşeleyip mezardan çıktılar...
İki farklı G.Saray izledik dün. İlkinden söz etmeye bile gerek yok. Seyirci ilgisiz, futbolcu alakasız, kenar yönetim kendi havasında...
Ne pas yerini buldu ne de doğru dürüst hücum geldi. Savunmanın göbeği de Hakan - Semih’le resmen çatlayınca eksik G.Birliği önce Oktay, sonra da Zec’le Sarı - Kırmızılıların UEFA Şampiyonlar Ligi hesaplarını altüst etti. Hatta çoğunluk ‘lig ikinciliği de gitti’ diyordu. Ancak maçın 2. yarısında böyle düşünmeyen bir 11 vardı sahada...
İnadına tutunmak istiyorlardı UEFA Şampiyonlar Ligi umuduna. Kenarda bekleyen stoper Chedjou’nun sahaya sürülüşü sadece defansı toplamayacak, domino etkisiyle Melo - Selçuk - Sneijder’ın elini rahatlatacaktı. G.Birliği de biraz çekilince suskun golcü Burak sahneye çıktı. Önce skoru 2-1’e getirdi, ardından da Kırmızı - Siyahlıların genç defans oyuncusu Ahmet’i zorlayıp kendi kalesine attığı golde başrolü üstlendi.
2-2 sonrası ise maçta oyunculardan çok hakem Halis Özkahya ön plana çıkacaktı. Adına da kokartına da yakışmayacak hareketler yaptı. Eğer kazara futbolcular art niyetli olsa iki takım da 11’e 11 bitiremezdi maçı. Kart göstermesi gereken yerden kaçtı, tabanlara ses çıkartamadı, ‘eyyam’ faüller yarattı; en önemlisi zamana oynayan futbolculara aşırı iyi niyetle davrandı
G.Saray çok kötü oynadığı bir ilk yarının ardından 2. bölümde maçı çevirmiş ama galibiyet golünü atamamıştı ki uzatmalarda umutları yeşerten ‘Umut Bulut’ bu kez ‘sahne‘ aldı. Maçın son dakikalarında Mancini’nin sahaya yolladığı kağıtla ‘tek forvet’e geçen Umut, gelen kenar ortayı arka direkte gole çeviriyor ve bir anlamda giden maçı geri getiriyordu.
Evet, galiba ‘umut’ böyle bir şey...