Kara bir rüzgârdı üstünde bir yurdun,

Kara bir vicdan, kapkara.

Esip durdu hışım gibi, taun gibi;

Akla düşman, aydınlığa.

Kara bir rüzgârdı, kötücül, zalim,

Daha doğmadan söndüren tomurcuğu.

Genç kızın ergenlik düşüne düşman,

Bebek bakışındaki meraka.

Kara bir rüzgârdı, kara kalpli,

Mağaralarda beslenmişti,

Yarasalardan esinlenmişti,

Nefretle bilenmişti, hınçla.

Kara bir rüzgârdı, geçtiği her yerde

Zehirliyordu iyi ve canlı ne varsa;

Aydınlık uç vermesin diye

O topraklarda bir daha.

Kara bir rüzgârdı, hiçbir şey

Daha ölümcül olamazdı ondan;

İnsanın sapkınlığıydı çünkü;

İnsan görünümlü, insana düşman.

Kara bir rüzgârdı, zifir kara,

Uçurum gibi açılmıştı ağzı;

Esti üzerinde toplulukların,

Boyun eğmiş, yazgıya razı.

Kara bir rüzgârdı, can alıcı,

Yedeğinde cellatlar, mezbahalar, ceza evleri;

Buyruğunda kara büyü, kara ruh, kararmış

adalet,

Elinde ölüm terazisi, cinayet kılıcı.

Kara bir rüzgârdı, esmekte hâlâ,

Karanlık saçarak, kötülük ve riya;

Gömmek için iskelet elleriyle

Bir ülkeyi dönüşsüz karanlığa.