Padişahlıkla yönetilen ülkede adaleti kadılar sağlıyordu. Tabii padişah adına.

Ülkede bir gelenek vardı. Ölüm haberleri çan çalınarak bildirilirdi ahaliye. Sıradan bir vatandaş öldüğünde çan sadece bir kere çalınırdı. Eşraftan biriyse ölen, iki kez çalardı. Büyük bir devlet adamı öldüğünde ise üç kez... Padişah ölürse eğer tam dört kez çalınırdı çan. Padişah da tek olduğu için sık sık çalınmazdı tabii...

Günlerden bir gün bu ülkenin bir şehrinde sıradan bir olay olur. Taraflar adalet için kadının karşısına çıkarlar. Suçlu olarak gösterilen kişinin masumiyetini aslında bütün şehir biliyordur. Ceza almadan kadının karşısından çıkacağından emindir herkes. Ama öyle olmaz.

Kadı, masum olmasına rağmen adamı ağır para cezasına çarptırır ve sorar:

“Bir diyeceğin var mı?”

“Hayır” der adam, cezasını ödeyip çıkar kadının yanından.

Aradan kısa bir süre geçer. Şehrin büyük kilisesinin çanı çalmaya başlar. Herkes merakla bekler kaç kez çalacaktır çan; bir, iki, üç, dört.... Ahali tam padişah öldü diye düşünmeye başlarken beşinci çan sesi duyulur...

Herkes şaşkın halde kiliseye koşar. Bakarlar ki çanı kadı tarafından haksız yere cezalandırılan adam çalmaktadır.

“Neden beş kez çaldın, kim öldü” diye sorarlar.

Yanıt kısadır:

“Ölen adalettir.” (*)

2015’i uğurlarken

Şimdi siz de çanı çalmaya başlayabilirsiniz. Çünkü...

Adalet öldüğü için denizler göçmen mezarlığına dönüyor, kıyılara çocuk cesetleri vuruyor...

Adalet öldüğü için sokaklar, ilçeler, şehirler kuşatılıyor, aylara varan sokağa çıkma yasakları konuluyor...

Adalet öldüğü için her gün ölüm haberleri geliyor...

Adalet öldüğü için morglarda cesetler üst üste konuluyor...

Adalet öldüğü için cenazeler sokak ortalarında günlerce bekletiliyor...

Adalet öldüğü için konuşanlar hainlikle suçlanıyor....

Adalet öldüğü için vatandaşlar makul şüpheyle gözaltına alınıyor...

Adalet öldüğü için gazeteciler tutuklanıyor....

Adalet öldüğü için şehirlerde bombalar patlıyor, insanlar katlediliyor...

Adalet öldüğü için canlı bombalar serbest bırakılıyor...

Adalet öldüğü için ağacına, suyuna sahip çıkan köylü kadınlar gaza boğulup yerlerde sürükleniyor...

Adalet öldüğü için gökkuşağını dilinin rengi yapmak isteyenlerin ağızları bantlanıyor...

Adalet öldüğü için kanlı bir zulüm evlerimizin duvarlarını delip geçiyor...

Adalet öldüğü için barış güvercini uçuran ellere kelepçeler vuruluyor...

Adalet öldüğü için...

Varın kalanını saymaya siz devam edin...

Siz çanı ne zaman, kaç kez çalacağınızı bilirsiniz. Ama yine de..

2015’i uğurlarken şimdilik beş kez çalın çanı...

Adalet öldü.... Adalet öldü.... Adalet öldü.... Adalet öldü... Adalet öldü....

(*) Şeyhmus Diken’in “Gittiler İşte” kitabından aktarılmıştır.