Ülke gündeminin akış hızıyla aşık atabilen tek topluluk Fenerbahçe camiası. Monaco eşleşmesinden sonra yaşanan türbülansta gene ortalık birbirine girdi. Karambole geldi, çok da üzerinde durulmadı zannediliyor ama kuvvetle muhtemeldir ki Pereira’nın gidişini bir şekilde mahkeme dosyaları üzerinden gene konuşacağız. Mahkeme demişken Advocaat’ın gelişine de değinmeliyiz (Evet, bu esprinin cazibesine yenilmemek mümkün değil). Avrupa’yı sıkı takip eden herkes Fenerbahçe’nin yeni teknik direktörüne aşinadır. Kariyerli olduğu kesin. Premier Lig de gördü, büyük turnuva da. Biraz “Evliya Çelebi” teknik adamlardan. Son 20 yılda 15 takımın başındaydı ve bunların altısı milli takımdı. Tüm bu devridaimden sonra buraya başarı açlığı ve hırsla geldi mi peki? Emin değilim. Sanki biraz “olduğu kadar” seçimiydi. Hollanda basınına yaptığı “Reddedilmeyecek bir teklifti” açıklaması da açıkçası biraz endişe verici. Her şeye rağmen, 2015’te emekli olduğunu açıkladıktan sonra, ligde tuttuğu Sunderland’den gene reddedemeyeceği bir teklif alan teknik adamın performansını ve istekliliğini anlamak için zaman gerek. Onun için de, bizim için de.

2 golde Salih imzası
Maça gelince. Tamam, bu maç daha ilk celseydi. Ama iki takım arasında sıklet farkı çok belirgindi. O yüzden hiç gerilmedi tribünler. Peki, kim iyi kim kötüydü? Stoch şov yaptı, tamam. Fakat, öncelikle Salih’ten bahsedilmeli. 4. dakikada gelen golde de, 72’dekinde de daha önce yapmadığı ne varsa yaptı. Çalımlar, vücutla adam eksiltmeler, mücadeleyi bırakmamalar, taymingi on numara paslar ve sonunda da Aatif ve Stoch’un önüne servis olan goller... Tüm bunlar onun potansiyelini iyi gösterdi. Onun yanı sıra Wiel ve Hasan Ali bindirmeleri etkiliydi. Neustadter-Skrtel ikilisi rahat ve kendinden emindi. Mehmet-Ozan-Salih üçlüsü tokluk şekerinde hiç sorun yaşamadılar. Forvet hattı azıcık pasif olmasa daha da fazla gol bulurlardı. Görünen o ki büyük bir kaza olmazsa Fenerbahçe UEFA Avrupa Ligi gruplarına kalacak gibi. Bakalım hafta sonu ligde tartıya çıktığında neler olacak?