Ve turnuva başladı. Hevesli miyiz? Evet. Kaygılı mıyız? Çok daha vurgulu bir evet! Sadece kör terör korkusu değil endişe verici olan. Türbülansa girmiş Fransa toplumunun dikkatini dağıtacak bir dış etki gibi duruyor futbol. Grevler, protestolar, terör korkusu ve Euro 2016. Cümlede bile yan yana garip duruyor.
Bir de üstüne takım içinde ne kadar mozaik ne kadar mermer tartışması türedi. Benzema alınmadı diye eleştiriyorlar ama dün sahadaki 11’in sadece ikisi (halis munis Fransız’dı Koscielny ve Giroud). Gerisi Katalan dedeli Lloris, Alman babalı Griezmann bile dahil hep farklı kökenden. Adı bir suça karışan Benzema’yı bu kadar önemsemeseler keşke. Ama onlar tartışmayı seven bir millet sonuçta.

Kâbus mu derken...
Neyse maça bakalım biz. Daha ilk maçtan sahada da durum pek iç açıcı değildi. Futbol hafızasına özel yatırım yapanlar iyi hatırlar. Bu iki takımın 2008’deki mücadelesi turnuva tarihinin en sıkıcı maçlarından biri olarak tarihe yazıldı. Golsüz geçen ilk yarı bu kâbusu hortlatacak mı korkusu vardı. Çağrışım yapmadı değil. Ama haksızlık etmeyelim, durum hiç de fena değildi. En azından goller vardı, çizgiden çıkan top vardı, direkler vardı, penaltı vardı. Ziyafet miydi? Abartmayalım! Payet’nin nefis golü ve gözyaşlarıyla kazandı ama Fransa beklendiği kadar bütünlüklü değildi. Romanya da umulduğu kadar çantada keklik olmadığını gösterdi. Ama hepsi bu! Ara not: Her oyuncuya transfer gözüyle bakanlar için tüyo: Romanya 10 numarası Stanciu hakikaten farklı bir yetenek.
Totalde şenlik fena başlamadı diyebiliriz. Neticede açılış maçlarını karın tokluğuna seyretmeye de alışığız. Bu açıdan şükretmeyi de bilmeli.