Kitap dünyasına açılan kapınızı aralayın! En sevdiğiniz kitapları indirimli fiyatlarla keşfedin ve hayal gücünüzü genişletin.
Adalet bir yağmur gibi başımıza yağmıyor. Dava dava, mahkeme mahkeme, savunma savunma mücadeleyle kazanılıyor.
İki gündür, beş gazeteci arkadaşımıza yapılan zorbalık nedeniyle adliyedeyiz. Barış Pehlivan’ı, Seda Selek’i, Serhan Asker’i, Suat Toktaş’ı, Kürşad Oğuz’u; ahtapotun kollarından almaya çalıştık.
Haliyle bugün adaleti yazmanın değil onun için mücadele etmenin zamanı. Bir yazı izin istiyorum. Pazartesi günü görüşmek üzere.
Doğa insana kendi sınırlarını çizeceği imkanı sunarken cömerttir.
İnsan ancak eğitilirse özgür olur.
Bakmayın gazetecilik yaptığıma.
Bir kez olursa hata, iki kez olursa yanlış, tekrar olursa kasıt denir.
Çoğu zaman sözün çıktığı yere bakarız.
O kadar çok söz söyleriz ki bazen gerçek kalabalıkta kaybolur.
Kime söylendiği belirsizse en ağır sözler bile havada kalır. En son Yargıtay başkanı konuştu.
Kapıyı açan anahtar değil, kilidinin bilgisidir.
Sözcükler her zaman anlatmak için kullanılmaz.
Çıkarlar suç ortaklıklarının kaynağıdır.
“Bizi cehennemle korkutuyorlar ki dünyada onlara boyun eğelim.”
Çelişki dünyanın kendisinde sanırız, oysa ona sebep olan da insandır.
Eğip bükersin, sarar paketlersin. Her şeye rağmen gerçek olduğu yerde durmaya devam eder.
Kapı içeriden açıldı mı soygun normalleşir.
Koca ağaca bakıp dalındaki eksiği görüyorsan haksız değilsin.
Kendi gülünün dikenini çıkarmak kolaydır. Başkalarının acılarını anlamak ise uğraş ister.
Tek kişide hastalık dedikleri, milyonlarda ideoloji oluyor.
Siz bu yazıyı okurken belki bütün kelimeleri eskimiş olacak.
Sen ardına dönüp bakmazken geçmiş bir gölge gibi seninle birlikte yürüyor.
Adli yıl açılışında İstanbul cumhuriyet başsavcısı gazetecilerle buluştu. İlginç bir ifade kullandı: “İBB operasyonunu ilk öğrenen kişi Murat Kapki oldu. Nasıl olduğunu bilmiyoruz. O, malları kaçırmaya başlayınca biz de harekete geçtik.”
Dünya değişiyor ama senin çektiğin çile hep aynı kalıyor.
İnsanın çektiği çilelerin sonucu tecrübeleridir.
O çok bildiğimiz gerçekleri her şey görünür olduktan sonra anlatmayı ne kadar çok severiz.
Yükselme kuralını kaybedince yukarıyla aşağı bir olur.
Hırsızın peşinden koşuyoruz da ya içeride kapıyı açan varsa?
Milletler yaşamdan öğrendikçe gelişir. Çöküş dönemlerinde ise ancak ölüm öğreticidir.
Sana verirken yokluğu gösterenler, senin olan varlığı harcarken har vuruyor harman savuruyor.
Dünya, Sezen Aksu şarkısındaki gibi: Masum değiliz, hiçbirimiz.
Bazen fısıltıyı duyuyorsun. Bazen de çığlığı duyma istiyorlar.
Aslında benim sorum yeni çıkan o kitapla ilgiliydi...
Memlekette “süreç bayramı” var. Gelgelelim “hukuk ve özgürlük bayramı” yok.
“Demokrat adam”, “demokrat bulmadığı” adama “Ya demokrat ol ya döverim” demiş.
Aynı kantar seni başka onu başka tartıyor...
Kimin haklı olduğunu söz belirler sanırsın, oysa hak çoğu zaman güç ile dağıtılır. Size bu satırları gazeteci arkadaşım Timur Soykan hakkındaki mahkeme kararını beklerken yazıyorum.
Zaman, anı bir atom yoğunluğunda biriktiriyor. Ne kolay konuşup geçiyoruz. Sanki her yeni olay bir eskisini dibe bastırarak unutturuyor.
Çokluğun adaleti yokluğun üzerine kurulmuştur. İBB dosyasında üç tip tutuklu var...
Tarih, insan deneyimlerinin toplamından daha fazla bir şeydir.
İnsan kendi yazgısının kapısını kendisi açıyor. Kimi zulmederek kimi zulümle baş ederek. Bu köşede bugün bambaşka bir hikâye olacaktı. Aslında ben de bambaşka bir yerde yazacaktım.
“Savaş politikanın başka araçlarla sürdürülmesidir” diyor general Clausewitz...
Suçla, suçlu arayarak değil, suçun peşinden giderek hesaplaşılır. Konu siyasi olunca, ihale olunca, parti olunca günlerce televizyonlarda konuşuluyor. Tutuklama üstüne tutuklama yapılıyor. Gelgelelim, konu siyasallaştırılamayacaksa ancak üçüncü sayfada yer buluyor.
