Gerçekten çok istedim Fenerbahçe’nin maçı kazanıp şampiyonluk coşkusunu bu hafta sonu başkanına ve camiaya yaşatmasını. Anasının ak sütü gibi helal ve hak edilmiş bir şampiyonluk Sarı - Lacivertlilerinki. Şimdi resmi tur bir hafta gecikti ve keyif maçı Kadıköy’e kaldı. 3 Temmuz kâbusunun bitişini ilan etmeliydi bu şampiyonluk ama maalesef Aziz Yıldırım’a reva görülen akıl almaz hukuki umursamazlık buna mani oldu.
Maçtan önce en büyük umudum, maalesef kötü niyetli rakip futbolcular tarafından sabote edilen G.Saray derbisinden sonra ‘harbi’ ve futbol gibi bir futbol oynanan bir derbi görmekti. Bu konuda da aslında başlangıç tam umut verici görünürken maalesef hiç beklemediğim şekilde dakikalar geçtikçe Beşiktaşlı oyuncuların aynen iki hafta önce G.Saraylıların yaptığı gibi oyun dışı müdahalelerle Emre üzerine oynadıklarını gördük. Jones ve Veli’ye verilmeyen kırmızı kartlar yine Emre’nin Arena’da olduğu gibi hedefteki adam olmasına olanak verdi. Özellikle top yokken Veli’nin Emre’ye attığı son derece tehlikeli kafa, direkt kırmızı almalıydı. Hakem Halis Özkahya’nın Emre’ye karşı sürdürülen bu infaza seyirci kalması da şaşırtıcıydı.
İlk devrenin ilkyarısının hâkimi olan Fenerbahçe, 23. dakikada Kuyt’un harika pası ve Sow’un kapalı köşe ve dar açıdan nefis son vuruşu ile öne geçti. Beşiktaş bu dakikadan sonra oyunda dengeyi buldu. Devrenin son dakikalarında ani bir Fenerbahçe atağında Kuyt, kolay pası rakibe kaptırınca dönen top Beşiktaş kontratağına dönüştü. Sarı - Lacivertliler topu uzaklaştıramayınca Veli’nin direkten dönen şutunu Motta tamamladı ve maça eşitlik geldi. Futbolun cilvesi...
2. devre başlarken Yanal yurdun her noktasından yükselen “Emre’yi çıkar, Alper’i al” seslerini duydu ve gereğini yaptı. Fenerbahçe bu yarıda yine orta sahada kontrollü oyunuyla maçı riske sokmama peşindeydi. Yerden bol pasla maçı elinde tutan şampiyon, golü ısrarla aramadan fırsat kollamakla yetiniyordu. 58. dakikada Motta’ya çıkan sarı, gecikmiş bir cezaydı. Maçın ilerleyen dakikalarında ara sıra yükselen tansiyon, karşılaşmanın çirkinleşmesine neden olacak seviyelere tırmanmadı. Her iki takım da çok iyi oynamamalarına rağmen maçın son dakikasına kadar kazanmak için var güçleriyle mücadele etti. Böylece “Fenerbahçe G.Saray’a yaramasın diye maçı bilerek kaybeder” teorisinin doğrudan çöpe gittiği maç berabere bitti. Sonuçta ligin tartışmasız kralı, tüm Türkiye’ye her maçı var gücüyle kazanmak için oynayan dürüst bir takım olduğunu yine herkese kanıtladı. Tebrikler Fenerbahçe!