Anadolu’nun dört bir yanından geldiler...

Yürüyerek...

Her birisinde bin yürek...

Yanlarında develeri, kuzuları, köpekleri...

*

Dağdan inen dere adına...

Yayladaki toprak adına...

Ormanın ağacı...

Dağın karı...

Gölün sazı...

*

Cumhuriyet tarihimizin en büyük “çevreci” hareketi bu...

Trakya’dan, Karadeniz’den, Doğu’dan, Güneydoğu’dan, Toroslar’dan, Ege’den, Türkiye’nin dört bir ucundan başlayan ve haftalar süren yürüyüşün adı:

“Anadolu’yu vermeyeceğiz...”

Amaçları çevre katliamını Ankara’ya anlatmaktı...

*

Ama Ankara’ya sokmadılar onları...

Gölbaşı girişinde polis yollarını kesti...

Bir tarlada bekliyorlar, etrafları sarılı...

*

Niçin?..

Çünkü yağmacı açısından sıra; Anadolu’nun deresini, ormanını, koyunu, dağını, yaylasını, suyunu, toprağını, altını, üstünü çalmaya gelmişti...

Talan çoktan başladı...

Bu yüzden zaten o yoldan; fırsatçılar, vurguncular, soyguncular, hırsızlar, hatta caniler, katiller geçip gidebiliyor da Ankara’ya... Ama “Anadolu’yu vermeyeceğiz” diyen... Ve sadece suyunu, toprağını, havasını, yurdunu geri isteyen insanları sokmuyorlar...

Mülteciler gibi sürüldükleri bir tarlanın ortasındalar...

Etrafları sarılı...

*

Dün onları görmeye gittim...

Bana çay ikram ettiler...

Onlara canımı vermek istedim...

Yorgun ve uykusuzlar...

Çaresiz...

Ama kararları var:

“Anadolu’yu vermeyeceğiz...”