Hepiniz beklediniz; Kılıçdaroğlu kazansın diye...

O ise kazanmak için koştu...

81 il, 200 ilçeyi dolaştı...

Kan ter içinde, soluk almadan...

Bedeni yoruldu, hastalandı, nefesi kesildi...

Sesi kısıldı...

Siz beklediniz:

Lider kazansın...

*

Öbürü?...

Her bir yandaşı kolları sıvadı...

Tarikatlar, vakıflar, yurtlar, dergâhlar...

Türbanlılar, tesettürlüler...

Hacılar, hocalar...

100 bin cami imamı...

Yanlarında valileri, kaymakamları...

Bakanlıkları, bankaları, kamu kuruluşları, tüm belediyeleri, kadroları, ekipleri, mangaları, bölükleri, alayları...

*

Bildiğiniz o yanaşma ve yalakaların dışında, 30’dan fazla televizyonları gece gündüz aralıksız yayın yaptı...

Günde bir milyon gazeteyi, kapılara kadar götürüp bedava dağıttılar...

Biz kapıları kapattık, şifre koyduk...

Kimse yazılarımızı okumasın diye...

*

Üç-beş grup iyi niyetli Cumhuriyet kadını, yollara düşüp yapabildikleri kadar denediler... Kimi Atatürkçü gençler heyecanlanıp giriştiler...

Ama o kadar...

Bizler; salonlara toplanıp devamlı birbirimize anlattık derdimizi...

Zenginlerimiz korkup sindi...

Ünlülerimiz tırstı...

Aydınlarımız bir nalına, bir mıhına...

*

Parti derseniz -sanki genlerinde var- yine bir yarısı bekledi:

Öbür yarısının başarısız olmasını...

*

Ve herkes bekledi ki lider kazansın...

Bir tek adam...

Biraz şaşkın, biraz telaşlı...

Üstelik; yalan söylemeyişi, ilkeli duruşu, namuslu oluşu, temizliği, dürüstlüğü sanki sırtında kambur...

Tek kişi...

*

Şimdi “kaybetti” diye onu asacaksınız...

Kendinizi asmak yerine...