\n

Şarkılar beşiğimizdi...

Bir şarkıya sarıp uyuttular bizi...

Geceler uzun, anneler uykusuz...

“Uyu göz nurum ninni...”

*

İlk aşk mektubumuzu şarkıların içine koymuştuk:

Bu senin şansına, bu benim...

Sonra bir şarkıda buluştuk:

“Uyu demeye geldim...”

*

İlk utandığımızda yine tanığımızdı bir şarkı...

Kızarmıştı yüzümüz:

“Hava kararmıştı yağmur yağıyordu

Dudakları sırılsıklamdı

Bir öptüm, bir öptüm

Bir daha öptüm

Kimseler görmedi öpüştüğümüzü

Yağmurdan başka

İki gözüm çıksın

.....

Ne zaman yağmur yağsa

Utanıyorum...”

Nöbetçi kulübelerinde, bir çanta, bir matara, bir de şarkımız vardı yanımızda...

Nerede bir kışla görsem, eminim hâlâ o şarkı söyleniyor...

“Yine yakmış yâr mektubun ucunu

Askerlikte sevda çekmek zor diyor...”

*

Kimi zaman acılarımızın dili oldu şarkılar:

“Bu akşam içimde hüzün var...”

Kimi zaman vedamız:

“Sana sevdanın yolları, bana kurşunlar...”

*

Bir bakmıştınız iki damla yaş olmuştu şarkı:

“Ağla gözlerim...”

Ya da bıçak gibi bir hasret:

“Özledim, teninin kokusunu özledim...”

*

Hani kimi zaman isteriz şarkılar suçlu olsun...

İstersin sussun...

Sitemimiz vardır:

“Ah bu şarkıların gözü kör olsun...”

*

Bugünler zor günümüz...

Bırakın içimizdeki şarkıcı şarkılarını söylesin...

Sevincimiz, kavgamız, hüznümüz...

Susmasın...

Giderse şarkıcı...

Ölürüz...