Liseliler eylem yapınca “Biz de karşılarına beş bin, on bin genci koyarız” diyen bir Başbakan, yönetim şuurunu yitirmiştir...

Hemen oradan indirilmesi gerekir...

Orada bir gün bile kalmamalı...

Ne yapacağı belli olmaz...

Tehlikeli...

Bunu söylediğine göre, demek ki düşündü...

Düşündüğüne göre, demek ki aklından geçti...

*

Hani eski deniz filmlerinde vardır...

Kaptan çıldırır...

Bu önce kendi kendine konuşma ile başlar...

Sonra ambardaki köleler şarkı söylemektedir...

Kaptan fıçıyı düelloya davet eder...

Tayfa bakar ki gemiyi batıracak, onu bağlayıp kamarasına kapatırlar... Arada bir kapının deliğinden bakarlar, kaptan ne yapıyor?..

*

Bunu devlet yönetimlerinde kim yapar bilmiyorum...

Diyelim ki Başbakan sabah kalktı “Kılıcım nerede” diye sordu... Terliğinin tekini ararken “Şimdi hücuma geçiyoruz” dedi...

(.........)

Peki, abarttım diyelim...

Yani iki bin kişilik salondaki kürsüde konuşurken, medyanın önünde, milletin gözünün içine baka baka şunu söyledi mi, söylemedi mi:

“Biz de kalkarız onların karşısına beş bin tane, on bin tane genci koyarız...”

*

Söyledi...

Söylediğine göre tasarladı...

Tasarladığına göre içinden geldi...

İçinden geldiyse...

Bu tehlikeli...

*

Dünyanın en kötü demokrasisinde bile, gelecekleri çalındığı için eylem yapan çocuklarını düşman kuvveti gibi görüp “Biz de kalkarız onların karşısına beş bin, on bin genci koyarız” diyen devlet adamının aklını gözden geçirirler...

Bakarlar aklı nasıl?..

Bilinç?..

Şuur?..

Çünkü “...karşısına beş bin, on bin genç koyarız...” iyi işaret değil...

Böylesini bir gün bile orada oturtmazlar...

*

(Ama böyle korkak, ödlek, sinmiş medyanın olduğu Afrika ülkelerinde ancak bu gibi şeyler olur da, kimse sesini çıkaramaz...)

*

O çocuklar bizim...

Bizim çocuklarımız...

Sadece bizler gibi geminin ambarında köle olmak istemiyorlar...

O kadar...

\n\n