Muhterem karım “Pampişi biliyor musun?” dediğinde “Eve yeni kedi aldı” dedim...

Bu durumlarda tebessüm takınarak, çok merakımdan sanki soru soruyormuşum gibi yaparım:

“Şey mi?..”

Bu aslında soru değildir...

Nasıl olsa gelecek yanıta yol açmak diyelim...

*

Kedi değilse bile muhtemel “pampişleri” geçirdim aklımdan o sırada; köpek, tavşan, kuş, kirpi, civciv, kertenkele, çekirge...

Baykuş yavrusu, kuzu, hindi...

*

Ben bu “pampişi” sanki dışarıda da duymuştum; çocukların kıçına sürülen pudra markası gibi de gelmişti bana...

Öğrendim sonra pampişi:

Her alanda sayısız yeteneği olan bir kadın sanatçımızın Twitter’daki inanılmaz başarısıymış meğer...

132 bin tıklama...

Yatmadan önce güzel sözler söylüyor Twitter’dan, güzel pozlar vererek “pampişlerim” dediği tıklayıcılarına görüşlerini açıklıyor...

Eeeee...

Tıklayan tıklayana...

*

Biz kaç gün düşünüyoruz, bin kez araştırıyoruz, iki saat oturup yazı yazıyoruz... Sonra televizyonlara çıkıp “ben yazmıştım” diyerek yazdıklarımızı milletin takdirine sunuyoruz...

Peşinden bakıyoruz “tıklayan” var mı?..

Tık yok...

Ya da işte; ünlü genel yayın yönetmenleri, başyazarlar, yazarlar, editörler, şöhret kalemler, özenle, bezenle sayfalarca oturup yazıyorlar...

Kapağı Pensilvanya’ya atan da var, kendini Kandil Dağı’na vuran da...

Öyle tıklama mıklama olmuyor...

Pampiş yazıyor; 132 bin...

*

Ve uzun uzun düşündüm bunu...

Bir:

Türkiye’nin ileri gitmesi, çağdaş ve laik bir hukuk devleti olması için imama oy veren toplum için bu normaldir...

İki:

Medya iktidarın yandaşı, yanaşması ve silahı haline geldiğinde böyle olur...

Editörler, başyazarlar, yazarlar, lafı beş para etmez birer itibarsıza dönüşüverirler... Kimse dönüp bakmaz ne dediklerine...

*

Ama insanlar bakarlar:

Pampiş ne dedi?..