Meclis’te parmak tartışması; İçişleri Bakanı’nın avucunu yumup sadece orta parmağını havaya dikmesiyle başladı...

Karşı taraf da yaptı...

Ama o kadar iyi olmadı...

Bunun nedeni İçişleri Bakanı’nın yeterince Amerikan filmi seyretmiş olmasıydı...

*

Bu taraf “Bize parmağını çıkarttı” diye itiraz etti...

Başkan eğilip baktı:

Evet parmak oradaydı...

*

Parlamento’da beş parmak birden kaldırılınca bir şey olmuyor... Tersine “evet” ya da “hayır” anlamına geliyor ki...

Kanun çıkıyor...

Ama ortadaki tek kalkınca hır çıktı...

Normalde kimse kimsenin parmağına öyle bakmaz... Ama böyle olunca tüm milletvekillerinin gözü bakanın parmağına kilitlendi...

Kalktı kalkacak...

*

Tarihte parmağın önemi Roma arenalarında başlar... Gladyatörler savaştığında, yenilenin öldürülmesi ya da bağışlanması imparatorun parmağının yukarı, aşağı olması ile belirlenirdi... Romalılar gözlerini parmağa dikerlerdi...

Ama o baş parmaktı...

Bu orta parmak...

*

Gerçi mana itibarıyla aynı sayılır:

İçişleri Bakanı resim yapmayı, şiir, makale ve fıkra yazmayı, şarkı söylemeyi de terör kapsamına aldı...

Teröre destek verenleri saydı:

“Resimle destek veriyor, şiirle veriyor, günlük makale yazıyor, fıkra yazıyor, araya bir şarkı sokuyor...”

İçişleri Bakanı sanatı terör kapsamına aldığına göre, gereğini yaparlar artık gladyatörler...

Parmak aşağıya doğru yani...

*

Bu yeni Bakan ile birlikte “açılım” da kapandı zaten...

2002’den çok önce bile Başbakan’ın yakın arkadaşı, iyi tanıdığı birisi bu İçişleri Bakanı.... Bilinçli olarak oraya getirildi...

Yanaşmalar kaç yıldır “açılım” beklerken...

Orta parmağını gösterdi bu...

İyi oldu...

*

Muhalefet ise “Bize parmak gösterdi” dedi...

Gösterir...

Siz de parmağı bile bile...

Gidip oturdunuz ya...