Endonezya’nın turist cenneti Bali adasında düzenlenen Demokrasi Forumu’nda yaptığı konuşmada dünyanın BM Güvenlik Konseyi beş üyesinin iki dudağı arasına

bırakılamayacağını buyurdu.

Ağzından çıkan sözü kulağının duymadığı bir insandır, nalıncı keseridir beyefendi...

Güvenlik Konseyi üyelerini eleştirir ama etli iki dudağı arasından çıkan peşinde olduğu diktatörlüğe hevesli kimlik, aklının ucundan hiç ama hiç geçmez.

İstediği durakta inebileceği bir tramvaya benzettiği demokrasiyi, artık kişisel, siyasal ihtiraslarını gerçekleştirmek için kullanacağı bir araç olarak yorumladığı ayan beyan ortada.

Beyefendi, demokrasiyi halk için ister görünür...

Oysa daha çok özgürlük, refah ve barış getireceği vaadiyle yıllardır halkı uyuttu...

Aslında halkı tepeden demir yumruk ile yönetmenin... hapishanelere atamadığı, nefret ettiği ne kadar aydın, yazar, gazeteci, asker, bilim adamı, sıradan muhalif kalmışsa, onları içeriye tıkmanın, Osmanlı sultanlarına her cuma camiye giderken bir avuç tebaasının “Padişahım çok yaşaaaa!” diye selamlamasının yerine geçecek...

... bir avuç yalakasına, “Senden büyük yokkkk” diye bağırtacağı… Sıfatı padişah değil de başkan olacak bir rejimin peşinde.

Beyefendi, biliyoruz, siz söylediniz. Kitap okumaz, sinemaya, tiyatro veya operaya gitmezsiniz ama geleceği bugünden görmek istiyorsanız, lütfen “Şarlo Diktatör” filmini mutlaka izleyiniz.

***

Bali’de Brunei Darüsselam Sultanı Haji Hasansal falan filan önüne çıkıp bizim ülkeye gel deyince geziyi bir gün uzattı...

Aslında Brunei’ye dümen kırmasının gerçek nedeni 10 Kasım Mustafa Kemal Atatürk’ün aramızdan ayrılışının yıldönümünde Ankara’da bulunmamak!

Neden o kadar açık ki… Sırtına basarak yeni ikbal yolları aradığı halkın... kadın, erkek, genç, yaşlı, çoluk çocuk, sivil, asker milyonların bugün... Anıtkabir’i ziyaretini izlemeye ve bütün yurtta, Atatürk’e ve kurduğu Cumhuriyete sevgi saygı gösterilerine tahammül edemeyeceği için Brunei’ye gidiyor.

Eleştirilere de elbette uydurma mazereti de hazırdır. 22 milyar dolar serveti olan Sultan’ın, Türkiye’de yatırım yapmasını sağlamak için, üç dört karılı, altın kaplamalı özel 747 uçağının yanı sıra 6 başka tip uçağı, bazıları altın kaplamalı 2.500 otomobili olan görmemişliğin simgesi bir insanın işaretparmağının gel işaretiyle koşa koşa Brunei’ye gittiğini de söyleyebilir.

Bu zenginlik karşısında Beyefendi’nin yoktan bir devlet yaratan Atatürk’e saygı sevgi duymasını beklemek, abesle uğraşmak demektir.

***

Beyefendi; 10 Kasım günleri huzurunda bir dakika “sap gibi durduğun” Anıtkabir’i ziyaret yerine, Brunei Sultanı’na koşa koşa gittiğin için Atatürk’ün üzüldüğünü sanma.

Kurduğu Cumhuriyeti bölerek her parçasını kemiren Beyefendi’yi, kimi ulusal günlerde huzurunda gördüğü için zaten rahatsız olan Atatürk, bugün, 10 Kasım’da ziyaretine gelmiş ya da gelmemişsin emin ol umursamıyordur.

***

“Atatürk, bugün sağ olsaydı, iç ve dış politikada, kalkınma işlerinde ne yapardı diye onu tartışmalarımız arasına almamız doğru değildir. Atatürk bize akıldan başka yol gösterici bırakmamıştır. Yalnız akıl hürriyetini sınırlayıcı, eğitim ve hukuk birliği ile laisizmi sarsıcı her şey Atatürkçülüğe ihanet etmektir.

Bu ihanet de Atatürk öldüğünden beri yapılagelmiştir. (“Atatürkçülük Nedir”-F.R.Atay)”. 

***

Kürsüdeki konuşmacının, “Bir süredir bir laikliktir gidiyor. Nedir bu laiklik” demesi üzerine 1. Meclis’e başkanlık eden Mustafa Kemal’in eğilerek, “Adam olmaktır” dediği fıkrayı unutamadığım gibi, yeri geldikçe bir başkasını da anımsıyorum...

Zamanında ünlü bir şairin, sofrada yabancı eşini Türk kadınlarıyla kıyaslayarak övmesi ve Ata’nın bir kadeh kaldırışında ona, beyefendi demesi üzerine, Atatürk ile aralarında şöyle bir çatışma geçer:

“Bana beyefendi demeyiniz, efendim.”

“Ya ne diyeyim?”

“Sadece adam deyiniz.”

“İşte onu diyemediğim için beyefendi diyorum ya...”

***

Atatürk sen; yalnız 10 Kasım’larda değil, her gün yaşamımızda, kafamızda, yüreğimizde, belleğimizdesin!