Cumhuriyet dönemini inkâr etmek ve yaptırımlarına gölge düşürmek için her ağzını açtığında söylemediği hakaret, aşağılama bırakmayan RTE; 23 Nisan’da TBMM’de yapılan

törendeki konuşmasında üç fotoğraf gösterdi.

Bu fotoğraflardan birinde ayakkabısız, zayıf, üstü başı perişan bir grup çocuk; Meclis açılışına gelecek olan Mustafa Kemal Paşa’yı bekliyordu.

Genel kurula fotoğrafı gösterdikten sonra ağzından şu itiraf cümlesi döküldü:” “Nereden nereye geldik!”

Saptamanın özeti: 1923 Türkiyesi. 13 milyon nüfus.

Osmanlı’dan miras yoksul, bakımsız, devlet elinin değmediği topraklarda yaşayanları ümmetten millete dönüştürme mucizesini gösteren Cumhuriyet rejiminin başarılarını, RTE ilk kez kabul ve itiraf etmiş oldu...

Her konuşmasında Mustafa Kemal Paşa’dan söz eden ama 1923-1938 arasında on beş yıl gibi kısa zaman diliminde çağdaş devrimler yaparak, yoksul, boynu bükük topluma yeniden hayat veren, bugünlere ulaşmasının önünü açan Atatürk adını kullanmayan RTE; 23 Nisan günü ya yazılıp önüne konulan metnin azizliğinden ya da nihayet itiraf etmek zorunda kaldığı gerçeği söyledi.

23 Nisan Millet Meclisi’ni rahmetle anarken Gazi Mustafa Kemal Atatürk, dedi.

Bu davranışı gelişmeye işaret midir? Çoğu kez sergilediği ikiyüzlülüğün, günün koşullarına göre önceki söylediğini inkâr etmenin yeni bir örneği midir?..

Yoksa toplumdaki Atatürk’e, kurduğu Cumhuriyete bağlılığın etkisinde kalarak zoraki bir gerileme ya da uyutmanın eseri midir; önümüzdeki günlerde göreceğiz.

***

Bugün hâlâ siyaset dünyamızda; Mustafa Kemal’in ilk Meclis’in açılışındaki toplumsal ayrılıkları yadsıyan, çeşitli etnik kökenden gelenleri kucaklayan söylemleri gündemde.

Hatta 1924 Anayasası’ndaki Türk milletini tanımlayan maddeye benzer arayışlar içinde.

Bugünkü arayışları yaklaşık bir yüzyıl önce dile getiren, anayasaya koyan Mustafa Kemal Atatürk’ü, sindiremiyormuş, milletin gönlünden, kafasından, tarihten silmeye çalışıyormuş RTE...

Hadi canım sende!

***

Mustafa Kemal’in devrimsel felsefesinde ayrımcılık yok.

Çeşitli etnik kökenden gelenleri kucaklamak, bir arada ve Türk milleti adı altında toplamak var!

Bugün RTE’nin gerine gerine, Allah’ın kendine nasip ettiği görev diye sıraladığı demokratik öğeler; Mustafa Kemal’in yaklaşık yüz yıl önce ilan ettiği, uyguladığı, anayasaya koyduğu anlayışın bire bir kopyası!

Atatürk emperyalist güçlerle savaştığı gibi, başta örneğin Kürtlerin İngilizlerin kışkırtmasıyla başlattıkları isyanlarla da savaştı.

CHP’nin medya yıldızlarından Hüseyin Aygün gibileri RTE’ye yardakçılık eden açıklamalarıyla ne kadar inkâr ederlerse etsinler, Mustafa Kemal’in her şeye karşın Türk milletinin birliği ve bütünlüğünü korumaya yönelen üstün çabalarının üzerini, \t-RTE dahil- hiç kimse örtemeyecek.

***

Genç Cumhuriyetin ilk yıllarındaki Kürt isyanları dış kışkırtmalarla başladı.

PKK ayaklanması da Amerika’nın, Avrupa ülkelerinin kışkırtmalarının eseri.

ABD, Şam’dan kaçtıktan sonra sığınacak, yerleşecek ülke bulamayan Öcalan’ı Kenya’da CIA aracılığıyla Türkiye’ye teslim ederken öne sürdüğü koşul; PKK’nin 35 bin kişiyi katletmekten sorumlu önderinin “sağlığına” dikkat edilmesiydi. Bu koşulun eşanlamı... idam edilmesini önlemekti!

ABD, o sırada Başkan Clinton; Apo’nun idam edilmemesini neden istiyor. Soruyu günümüzdeki gelişmeler yanıtlıyor:

Yıllarca silahlı mücadelenin sonuç vermeyeceğini, PKK ile devletin müzakere masasına oturmasını sürekli dayatan ABD; dediğini gerçekleştirecek yumuşak karnı nihayet buldu: Çözüm süreci adı altında dediğini yerine getiren RTE’yi, himaye ederek bugünlere sakladığı Öcalan ile gerçekleştirmenin peşinde.

ABD’nin sesi Time dergisinin 100 etkili adam listesinde Öcalan, “barış önderi” diye övülüyor; üstelik Türkiye’nin demokratik, sosyal ve politik geleceğinin mimarı gibi gösteriliyor...

Terörizmi “mücadele”, PKK’yi “aktivist” diye tamamlayan kararıyla Avrupa Parlamentosu da, ABD’yi koşar adım izliyor.

***

RTE, parlamento içi ve dışı ulusal muhalefetle uğraşmaktan başını kaldırıp dışımızdan iyi niyet ve dostluk gösterileriyle içimizi karıştıran parmakların amaçlarına bir bakabilse…

… uyanır mı acaba?