\n

Sanırım şu sıralar dünyanın hiçbir ülkesinde gündem Türkiye’deki kadar hızlı değişmiyor. Bir hafta, on gün gibi dar bir zaman dilimi içinde başka ülkelerde yaşansa toplumun şirazesinin kayacağı olaylar gelişiyor. \n

Hangi birini yazacaksınız? \n

İsrail’e neredeyse savaş ilan edeceğiz; Başbakan yaptığı basın toplantılarında bu olasılığı yok saymıyor.\n

Kıbrıs açıklarında sondaj krizi giderek derinleşiyor; savaş gemileri ve uçakları teyakkuz durumunda, her an bir sıcak çatışma çıkabilir.\n

Türkiye, komşusu Suriye ile ipleri kopartırken, topraklarımıza Amerika Birleşik Devletleri’nin füze kalkanları yerleştiriliyor.\n

Başbakan sert bir dille Fransa Cumhurbaşkanı Sarkozy’yi terslerken, ağırbaşlılığı ile tanıdığımız Cumhurbaşkanı da diplomatik sınırları zorlayan benzer bir üslupla Almanlara sert çıkıyor.\n

Bir savaşa doğru yol mu alıyoruz? \n

Eğer bu gerçekten bir olasılıksa o zaman karşımızda bir cephe oluşturarak hedefi büyütmenin ardında yatan mantık ne?\n

Anlamak mümkün değil. \n

***\n

Ya içerisi? Birbiri ardınca Şırnak’ta, Van’da, Hakkâri’de, Diyarbakır’da askerler, polisler, korucular, erkek ya da kadın siviller teröre kurban gidiyor. Başkentin ortasında bombalar patlıyor, insanlar ölüyor. Topluma şiddet, öfke, kin tohumları ekiliyor.\n

BDP ise hâlâ TBMM’nin dışında; toplum, bundan sonra girseler ne olacak, girmeseler ne olacak diye düşünmeye başlıyor. Şiddet, dehşet, terör derken, toplumun gözünde “Kürt sorunu” yeniden “terör sorunu”na indirgenip bu alandaki tartışmalar da giderek 1990’ların başındaki düzeyine iniyor. Barış çağrılarının yerini milliyetçilik çığlıkları alıyor.\n

Gidiş hiç hayırlı bir gidiş değil. Toplum önünü göremeyeceği bir karanlığa doğru çekiliyor. Bunun ise Türk ya da Kürt bu ülkenin insanlarına hiçbir yararı yok. \n

Ülke sürekli kanıyor, toplumun enerjisi boş yere tükeniyor.\n

*** \n

Bu arada bir uluslararası kredi değerlendirme kurumu Türkiye’nin kredi notunu yükseltip Türk Lirası üzerinden yatırım yapılabilir ülke ilan ediyor.\n

Bankerlerde, spekülatörlerde, fırsatçılarda bir sevinç ki dozunu sormayın gitsin! Kısa zaman içinde Türkiye’ye geleceğini umdukları “en az” bir milyar doların paylaşım hesaplarını yapıyorlar. \n

Yandaş medya da “komşuda pişer, bize de düşer” yaklaşımıyla bir yandan savaş çığırtkanlığı yapar, bir yandan terör olaylarını manşetlerinden indirmeyip topluma sürekli gaz pompalarken, bir yandan da “büyük ekonomi”, “büyük devlet”, “güçlü iktidar” goygoyculuğu yapıyor.\n

“Standard&Poor’s”un Türkiye’nin kredi notunu yükseltmesi, “kendi parasıyla borçlanabilir duruma geldiğinin ilanı” doğal ki makroekonomi açısından olumlu bir gelişme, fakat bu gelişmenin sokaktaki insanın hayatını bizim gibi gelir dağılımının olabildiğince çarpık olduğu ülkelerde aynı ölçüde etkilemesi olanaklı değil. \n

Türk-İş’in 2011 verilerine göre ülkemizdeki yoksulluk sınırı 2.835 TL. Bu, dört kişilik bir ailenin insan onuruna yaraşır bir geçim düzeyini sağlayabilmesi için günlük harcama tutarının yaklaşık 95 TL olduğu, bir başka açıdan geçerli asgari ücretin 4.5 katı olduğu anlamına geliyor. Öyleyse nedir bu goygoyculuk, bunu da anlamak mümkün değil.\n

*** \n

Demek istediğim, olaylar olağanüstü bir hızla aralarında yarışır ve bu yarışa her gün yenileri katılırken, yazar hangisine el atsın da gündemi yakalayıp güncel kalabilsin?\n

Bir futbolcunun ofsayta düştüğü gibi biz de arada bir gündemin dışına düşüyoruz, hele haftada üç kez yazınca bu daha da sık oluyor.