İmroz’da
Bayram Sabahı
Kimokurlarım başlıktaki “İmroz”
sözcüğüne takılabilirler; öyle ya,
şimdiye dek “Gökçeada” diyen kişi
nasıl olup da “İmroz” demeye başlar?
Açıklaması çok basit aslında; bir süre
önce İçişleri Bakanlığı’ndan gelen bir
yazıda İmroz Adası’nın adı Gökçeada
olarak değiştirilirken bu değişikliğin
yalnızca adanın adıyla sınırlı olduğu
belirtiliyor. Buna göre ilçe adı olarak
İmroz korunmuş, fakat her ne hikmetse
resmi kurumlar yine de kendilerine
“Gökçeada Kaymakamlığı”, “Gökçeada
Belediyesi” gibi (aslında yasal olmayan)
adlar yakıştırmışlar.
Neyse, konu bu değil; adadayım. Bu
yazıyı bayram sabahı yazıyorum. Biraz
önce komşularımızla bayramlaştık
köyümüzün (Bademli/Gliki) kahvesinde.
Fifi, Alev, Zaharo, Penbe, Niko, Kadir,
Efi, Demet, Argiri, Sevgi, Stelyo ve
daha birçok komşumuz, köyümüzün
tüm sakinleri katıldılar bayramlaşmaya.
Sarılındı, öpüşüldü, gülündü, baklavalar,
börekler yendi.
HHH
Hani eski İstanbullular özlemle
anlatırlar, eskiden mahalledeki Rum,
Ermeni, Yahudi komşularımızla
bayramlarımızı birlikte kutlardık diye…
Güzel olan fakat o komşularımızın artık
yok denecek kadar azalmaları nedeniyle
unutulmaya yüz tutan bu geleneği
İmroz’da yeniden yaşamak beni mutlu
ediyor. İstanbul’da doğup büyüdüğüm,
Cihangir ve Moda’daki mahallelerimizde
artık Türkiye’de yaşamayan Rum, Ermeni
arkadaşlarımla olan anılarım belleğimde
tazeleniyor.
“Bizler”, “onlar” kavramlarının
düşüncelerimizde, dillerimizde yer
bulmadığı komşuluklar, arkadaşlıklardı
bizimki.
Uzun yıllar önce yitirdiğim annemi,
Hıristiyan komşularımızla birlikte
Paskalya yumurtası boyarken görür
gibi oluyorum. Her bayramda evimize
bayramlaşmaya her zaman ilk gelen
dostumuzun öz teyzem kadar sevip
saydığım Madam Ana Aharonyan
olduğunu anımsıyorum.
Ne güzel günler, ne güzel hayatlardı…
***
Üç yıldır zamanımın önemli bir
bölümünü geçirdiğim ada canlı kalmış
gelenek-görenekleriyle beni çoğu kez
özlemini çektiğim çocukluk yıllarıma
götürüyor.
İnsanı salt “iyi insan” olduğu için
sevmek, insanlarla “iyi” ve “kötü” dışında
başka hiçbir nitelik aramadan dost
olmak kadar beni mutlu eden başka bir
şey yok.
Tüm okurlarımın bayramlarını kutluyor,
mutluluklar, esenlikler diliyorum.